Театр - Баста

Я знаю, что все роли уже давно розданы, образы подобраны, декорации собраны.

Постановщик ставит великий опыт с понтом никто не станет спорить с его опытом.

Актёры в гримёрных зубрят роли главное остаться на сцене по-любому.

Таланты гримируют до неузнаваемости, необходимо нравиться, срывать овации,

Остаться в театре, во чтобы то не стало, не главная роль, то хотя бы роль

третьего плана.

Мне не по духу кем-то написанная либретто, эй, режиссёр, прости меня за это.

Твоё верю не верю для меня пустые слова, в твоём театре больше нет роли для

меня.

Твои актеры пусты, их подавляют маски, знаешь, я верю в сказки, но не в фальшь.

Твои комедии печальны, драмы смешны, твои велики саги лишены души.

Дыши пылью ветхих трухлявых декораций этот бал правят бояться и бояться.

Выйти из — за сцен этого старого театра, ведь ты никого потом не примешь

обратно.

Твои шуты мечтают играть королей, короли разучились играть простых людей.

Ради признания толпы терпеть боль, прости меня, учитель, мне не по пути с тобой,

Уж лучше быть изгоем для таких как ты, лучше сразу сгореть чем медленно тлеть

изнутри.

Ведь так много ролей и всего одна жизнь актеры, сцена, занавес, бис.

Припев:

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Опустился занавес, время за полночь, она от всех спрятавшись тихо плакала,

Так прошла жизнь, что ей осталось грим был бессилен перед старостью.

Вспоминалась молодость, вызывались образы, главные роли, поклонники и розы,

Разбитые сердца куда девалось всё это, все могут лгать, но не зеркало знаешь

время.

Оно быстрее всех, не знает сострадания увы время вне ролей, вне сценария,

Уже не та игра, не та подача образа, не те зрители и даже сила в голосе.

Стала какой-то печально что ли она сыграла много ролей, кроме одной роли.

Всю себя отдав сцене, убиваясь в плену, живя только одним «верю не верю».

И ничего кроме заученных монологов, важных реплик и новых постановок.

Её помнят лишь сотни выцветших афиш, сцена ей дала иллюзию, забрав жизнь.

Дом, дети, потом успею думала теперь кляла себя за это вот дура я,

не долго думая,

Бокал, вино, яд она прошла в зал, сев на первый ряд, позволив себе стать

зрителем перед глазами сцена,

Лишь перед смертью всё обретает цену теперь её место там, за кулисами,

А эту роль на бис пусть сыграет другая актриса.

Всё повториться снова в тысячный раз великая комедия, циничный фарс,

Ведь так много ролей, но всего одна жизнь актеры, сцена, занавес, бис.

Припев:

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Мен барлық рөлдердің көптен бері таратылғанын, образдар таңдалғанын, декорациялар жиналғанын білемін.

Режиссер шоумен тамаша тәжірибе береді, оның тәжірибесімен ешкім дауламайды.

Киінетін бөлмелердегі әртістер рөлдерді тығырыққа тірейді, бастысы сахнада қалай болса да қалу.

Таланттар адам танымастай жасалады, қуанту керек, дүр сілкіндіру керек,

Басты рөл емес, ең болмағанда рөлге қарамастан, театрда қалыңыз

үшінші жоспар.

Маған біреудің либреттосы ұнамайды, эй, режиссер, бұл үшін мені кешіріңіз.

Мен сізге сенбеймін, мен үшін бос сөзге сенбеймін, сіздің театрыңызда енді рөл жоқ.

мен.

Актерлерің бос, бетпердемен басылады, білесің бе, мен ертегіге сенемін, бірақ жалғанға емес.

Комедияларыңыз мұңды, драмаларыңыз күлкілі, ұлы дастандарыңыз жансыз.

Шірік пейзаждың шаңын дем алыңыз, бұл допты қорқыныш пен қорқыныш билейді.

Бұл ескі театрдың шымылдығын қалдырыңыз, өйткені кейінірек ешкімді қабылдамайсыз

артқа.

Сіздің әзілқойларыңыз патшаларды ойнауды армандайды, патшалар қарапайым адамдарды қалай ойнауды ұмытып кетті.

Көпшілік мойындау үшін азапқа шыдап, кешіріңіз, ұстаз, мен сізбен бірге емеспін,

Өзің сияқтылар үшін шеттетілген жақсы, баяу жанғанша, бірден күйіп кеткен жақсы

ішінен.

Өйткені, көптеген рөлдер және бір ғана өмірлік актерлер бар, сахна, перде, анкор.

Хор:

Біздің өміріміз театр, ал ондағы әртістер, әрқайсымыздың өз рөліміз бар, ал сіз кімсіз?

Түрлі-түсті суреттерде өмір ұшады, арманға айналады.

Біздің өміріміз театр, ал ондағы әртістер, әрқайсымыздың өз рөліміз бар, ал сіз кімсіз?

Түрлі-түсті суреттерде өмір ұшады, арманға айналады.

Перде құлады, түн ортасы болды, ол бәрінен жасырынып, үнсіз жылады:

Осылайша өмір өтті, ол қартайғанға дейін макияжбен қалды.

Жастық шақ еске алынды, образдар, басты рөлдер, жанкүйерлер мен раушан гүлдер аталды,

Жарылған жүректер қайда кетті бәрі өтірік айта алады, бірақ айнаны білмейсің

уақыт.

Бәрінен де жүйрік, аяушылықты білмейді, әттең, уақыт рөлдерден, сценарийден,

Баяғы ойын емес, образдың бірдей тұсаукесері емес, сол аудитория емес, тіпті дауыстағы қуат.

Оның бір рөлден басқа көптеген рөлдерді сомдағаны өкінішті болды.

Сахнаға барын беріп, тұтқында өзін өлтіру, бір ғана «сенбе, сенбе» өмір сүру.

Ал жаттанды монологтар, маңызды жолдар мен жаңа қойылымдардан басқа ештеңе жоқ.

Тек жүздеген өшіп қалған плакаттар оны еске алады, бұл көрініс оған елес берді, оның өмірін қиды.

Үй, балалар, менде уақыт болады, мен қазір бұл үшін өзімді қарғадым деп ойладым, мен ақымақпын,

ұзақ ойланбастан

Стакан, шарап, у, ол бірінші қатарға отырып, өзін болуға мүмкіндік беріп, залға кірді.

Көрермен сахнаның көз алдында,

Өлім алдында ғана бәрі бағаланады, енді оның орны сонда, сахна артында,

Бұл рөлді басқа актриса ойнасын.

Барлығы мың рет қайталанады керемет комедия, циникалық фарс,

Өйткені, қаншама рөлдер бар, бірақ бір ғана өмірлік актер, сахна, перде, анкор.

Хор:

Біздің өміріміз театр, ал ондағы әртістер, әрқайсымыздың өз рөліміз бар, ал сіз кімсіз?

Түрлі-түсті суреттерде өмір ұшады, арманға айналады.

Біздің өміріміз театр, ал ондағы әртістер, әрқайсымыздың өз рөліміз бар, ал сіз кімсіз?

Түрлі-түсті суреттерде өмір ұшады, арманға айналады.

Біздің өміріміз театр, ал ондағы әртістер, әрқайсымыздың өз рөліміз бар, ал сіз кімсіз?

Түрлі-түсті суреттерде өмір ұшады, арманға айналады.

Біздің өміріміз театр, ал ондағы әртістер, әрқайсымыздың өз рөліміз бар, ал сіз кімсіз?