The Poison Moon - Assemblage 23

The flashbulb blind

The siren blare

A palpable tension

Like a vulture circling in air

The shivering hours

Unanswered fate

Inquiring the liar

The body lay just out of frame

I still recall the poison moon

That burned up in the sky that night

Peering down as if to say

This all means nothing

As obvious as midday sun

Regret hung heavy in the air

Reaching out as if to say

This must mean something

Uneasy words

Weighed down by fear

Met with emotional riot

And motives unclear

The trusting heart

No longer beats

Arrested by anger

Drowned out by the hum of the street

I still recall the poison moon

That burned up in the sky that night

Peering down as if to say

This all means nothing

As obvious as midday sun

Regret hung heavy in the air

Reaching out as if to say

This must mean something

Daylight revealed

The frosted dawn

The city awakened its dim eyes

And grimly went on And all around

Nobody knew

A story with no one to hear it Has little value

I still recall the poison moon

That burned up in the sky that night

Peering down as if to say

This all means nothing

As obvious as midday sun

Regret hung heavy in the air

Reaching out as if to say

This must mean something

Жарық шамы соқыр

Сирена шырылдады

Палпацияланатын шиеленіс

Ауада айналып жүрген лашын сияқты

Дірілдейтін сағаттар

Жауапсыз тағдыр

Өтірікшіден сұрау

Дене раманың сыртында жатыр

Улы ай әлі есімде

Сол түні аспанда жанып кетті

Айтқандай төмен қарап

Мұның бәрі ештеңені білдірмейді

Түскі күн сияқты анық

Ауа ауада қатты ілулі

Айтқандай қол созу

Бұл бір нәрсені білдірсе керек

Мазасыз сөздер

Қорқыныш салмақты

Эмоционалды толқумен кездесті

Ал мотивтері түсініксіз

Сенімді жүрек

Енді соғыс болмайды

Ашуға                             |

Көшенің ызыңына  батып кетті

Улы ай әлі есімде

Сол түні аспанда жанып кетті

Айтқандай төмен қарап

Мұның бәрі ештеңені білдірмейді

Түскі күн сияқты анық

Ауа ауада қатты ілулі

Айтқандай қол созу

Бұл бір нәрсені білдірсе керек

Күндізгі жарық ашылды

Аязды таң

Қала күңгірт көздерін оятты

Сосын ренжітіп Және айнала берді

Ешкім білмеді

Мұны естімейтін ешкім жоқ, оның мәні аз

Улы ай әлі есімде

Сол түні аспанда жанып кетті

Айтқандай төмен қарап

Мұның бәрі ештеңені білдірмейді

Түскі күн сияқты анық

Ауа ауада қатты ілулі

Айтқандай қол созу

Бұл бір нәрсені білдірсе керек