Divide - Assemblage 23

I lost myself in shapeless oceans

Whose depths concealed more than they showed

Beliefs obscured by mists around them

A legacy they’d been bestowed

Columns of ice paint awkward pictures

Distorted forms that once seemed real

Engulfed inside transparent textures

Billowing curtains as hard as steel

For all the noise filling the landscape

Whispers and cries with no reply

It’s quiet here within these boundaries

And thoughts collect like pools of light

My eyes divide the sky

As sirens sound in heaven

My will brings down the moon

And shatters it to pieces

The silence grew inconsequential

The day became a paradigm

A thousand years, a hundred decades

An arbitrary slice of time

I found myself with no companion

Except the salty earth and sky

And suddenly there came my focus

The world around me clarified

My eyes divide the sky

As sirens sound in heaven

My will brings down the moon

And shatters it to pieces

And so I walked in isolation

Hoping solace would cross my path

Ignored the road that lay behind me

And stepped away from the aftermath

I lost myself in shapeless oceans

Whose waters turned from dark to clear

I floated there, a tiny island

With no more doubt, with no more fear

My eyes divide the sky

As sirens sound in heaven

My will brings down the moon

And shatters it to pieces

Мен пішінсіз мұхиттарда өзімді жоғалттым

Кімнің тереңдігі көрсеткеннен де көп жасырды

Айналадағы тұман көмегі жоқ нанымдар

Оларға берілген мұра

Мұз бағандары ыңғайсыз суреттер салады

Бір кездері шынайы болып көрінген бұрмаланған формалар

Мөлдір текстуралардың ішіне енген

Болат сияқты қатты саңылаулар

Пейзажды толтыратын барлық шу үшін

Жауапсыз сыбырлайды және жылайды

Бұл шекараларда бұл жерде тыныш

Ал ойлар жарық                                        

Менің көздерім аспанды бөледі

Аспанда сиреналар естігенде

Менің еркім айды түсіреді

Және оны бөлшектейді

Тыныштық мәнсіз болды

Бұл күн парадигмаға айналды

Мың жыл, жүз онжылдық

Уақыттың еркін бөлігі

Мен өзімді серіксіз   таптым

Тұзды жер мен аспаннан басқа

Кенеттен менің назарым  ойланды

Айналамдағы әлем айқынды

Менің көздерім аспанды бөледі

Аспанда сиреналар естігенде

Менің еркім айды түсіреді

Және оны бөлшектейді

Және мен оқшауланған болдым

Жұбаныш менің жолымды кесіп өтетініне үміттенемін

Артымда жатқан жолды елемедім

Және зардаптардан алыстады

Мен пішінсіз мұхиттарда өзімді жоғалттым

Кімнің суы қараңғыдан мөлдірге айналды

Мен сол жерде, кішкентай аралда жүздім

Еш күмәнсіз, қорқынышсыз

Менің көздерім аспанды бөледі

Аспанда сиреналар естігенде

Менің еркім айды түсіреді

Және оны бөлшектейді