Les courants forts - Arm, Iris, Iris, Arm

Dans les courants forts on sème comme on peut

Dans les espaces, ils craignent quoi

Parler par peur de manquer de place

On ne fait que chuter

D’un trait lissé l’allure reprend

Comme croire que la course est maitrisée

Les prises se fondent et s’ajoutent à nos victoires

Histoire d’envoyer la prose à la fronde

Et qu’on rate le coche ou qu’on froisse nos proches

On a toujours une mesure dans la poche

Quantisé à la croche, voici l’ultime verset

Des festins, brèches de faits dans les averses

Et puis l’apport même infime nous appartient

Retient la ville, ses démons, ses rires et ses baratins

Pouvoir dire et pister les zones creuses

Des prises tristes d’aspect, de cause neutre

Ne regarde pas, ne retiens rien

Jusqu'à la toute fin

Ni brassard, ni témoin

Dormez tranquilles, fermez portes et fenêtres

Fermez les yeux aussi, et merci pour tout

Vous ne souffrirez d’aucune incidence future

Dans ces turbulences, on a tranché pour vous

Sens-tu la tourmente, sans commune mesure

Les eaux dorment, les réseaux mentent à tout rompre

Ce sont des réponses aux monstres fondements

Qui tout bonnement se défendent de tout manquement

Les vents se lèvent, laissant l’histoire en l'état

Insufflant leur nectar dans les tuiles

Et l’espoir des villes balayé d’hectares en hectares

Et pire dans les gestes qui suivent

Sens-tu la distance, l’insistance?

Combien sans assistance défient l’offense accrochés aux branches

Et s'épanchent pour décrire lentement

Tout un monde après retardement

Pointer du doigt l'étoile

Dix fois toucher l’toit du monde et passer au travers

Dans les courants forts, qu’il tombe des cordes

Qu'émergent des cornes sous nos pieds

Dans les courants forts, poussés hors des sillons

Mort des signaux, des sinons

Des morceaux d’or, de perles rares

Dévorent la vie son tourbillon

Le thème en boucle, on arpente sans broncher

L’envers de l’instant de grincement de porte

Avancer d’une case nos chants par étapes

Mais pressé d’atteindre et d’entendre ce qui frappe fort

Entend-tu nos pages, nos codes, nos sorts

Nos regards bien curieux sous l'écorce

Plein de cette clinquante énergie

Plié mais serein sous vingt-sept printemps

On ne se laisse pas porter, on laisse tout au hasard

Et par l’art escortés

On calcule peu, mal quand on essaye

Et que reculent ceux que nos phrases interpellent

Entre les reptiles et les fauves

Le sang qui bout, la tête glacée

A qui l’on destine de fausses routes

Que l’on ne comptera plus

Et puis la vue d’une plume alerte à l’instru'

Pointer du doigt l'étoile

Dix fois toucher l’toit du monde et passer au travers

Dans les courants forts, qu’il tombe des cordes

Qu'émergent des cornes sous nos pieds

Dans les courants forts on arpente sans broncher

L’envers de l’instant de grincement de porte

Avancer d’une case nos chants par étapes

Mais pressés d’atteindre et d’entendre ce qui frappe fort

Қатты ағындарда біз қолдан келгенше себеміз

Кеңістікте олар неден қорқады

Бос орын таусылып қалудан қорқып сөйлесіңіз

Біз жай ғана құлап жатырмыз

Тегіс сызықпен қарқын қалпына келеді

Жарыстың бақылауда екеніне сену сияқты

Біздің жеңістерімізді толықтырып, біріктіреді

Прозаның розаға жіберілу тарихы

Ал біз қайықты сағынамыз немесе жақын адамдарымызды ренжітеміз

Өлшем әрқашан қалтада болады

Сегізінші нотаға дейін квантталған, міне, соңғы өлең

Мерекелер, жаңбырдағы фактілердің бұзылуы

Сосын ең кішкентай үлестің өзі бізге тиесілі

Қаланы, оның жын-перілерін, күлкілері мен ластығын ұстаңыз

Шұңқыр жерлерді айта білу және бақылай білу

Бейтарап себеппен қайғылы көрінетін аулаулар

Қарама, ештеңені ұстама

Соңына дейін

Қолтаңба жоқ, куәгер жоқ

Жақсы ұйықтаңыз, есіктер мен терезелерді жабыңыз

Көзіңді жұмып, барлығы үшін рахмет

Сіз болашақта ешқандай әсер етпейсіз

Осы дүрбелеңде біз оны сіз үшін кесіп тастадық

Сіз пропорциясыз күйзелісті сезінесіз бе

Сулар ұйықтап жатыр, желілер үзілу нүктесіне дейін жатыр

Бұл іргетас құбыжықтарына жауаптар

Кез келген сәтсіздіктен өзін қорғайтындар

Жел көтеріліп, оқиғаны сол күйінде қалдырады

Олардың шырындарын плиткаларға дем беру

Ал қалалардың үміті гектардан гектарға дейін сыпырылып кетті

Ал одан кейінгі қимылдарда одан да жаман

Сіз қашықтықты, табандылықты сезінесіз бе?

Бұтақтарға жабысқан құқық бұзушылыққа қандай көмексіз қарсы тұрды

Және баяу сипаттау үшін төгіңіз

Кешігуден кейінгі бүкіл әлем

Жұлдызшаны көрсетіңіз

Дүниенің төбесіне тиіп, өту үшін он рет

Қатты ағыстарда арқандар түсіп қалсын

Аяқ астынан мүйіз шықсын

Күшті ағыстарда, бороздан итеріп

Сигналдардың өлімі, әйтпесе

Алтын сынықтар, сирек інжу-маржандар

Өмірді оның құйынымен жұтып қойыңыз

Циклдегі тақырып, біз іркілмей жүреміз

Есіктің арғы жағы сықырлаған сәті

Біздің әндерімізді бір қадам қадаммен алға жылжытыңыз

Бірақ қол созуға және ауыр тиетін нәрсені естуге ынталы

Сіз біздің парақтарымызды, кодтарымызды, сиқырларымызды естисіз бе

Біздің қабықтың астындағы өте қызық көзқарастарымыз

Сол жарқыраған энергияға толы

Жиырма жеті бұлақтың астында бүктелген, бірақ тыныш

Біз ренжімейміз, бәрін кездейсоқтыққа қалдырамыз

Және өнер сүйемелдеуімен

Біз тырысқанда аз, нашар есептейміз

Біздің сөйлемдеріміз сынайтындарды не қайтарады

Бауырымен жорғалаушылар мен аңдар арасында

Қайнаған қан, тоңған басы

Кімге жалған жолдар жазылды

Біз енді есептемейтін боламыз

Сосын биттегі сергек қаламның көрінісі

Жұлдызшаны көрсетіңіз

Дүниенің төбесіне тиіп, өту үшін он рет

Қатты ағыстарда арқандар түсіп қалсын

Аяқ астынан мүйіз шықсын

Қатты ағыстарда іркілмей жүреміз

Есіктің арғы жағы сықырлаған сәті

Біздің әндерімізді бір қадам қадаммен алға жылжытыңыз

Бірақ қол созуға және ауыр тиетін нәрсені естуге ынталы