Deux - Arm

J’ai posé mes yeux sur ta peau, j’ai senti le vide se refermer

Des chemins laissés sur le carreau, j’ai posé mon cœur un été

Des reflets d’argent sur le doigt, le bleu des rêves au pied du jour

Y avait le silence puis y avait toi: deux grands yeux noirs sur mon parcours

Invisible au cœur des villes tu disparaissais tout comme moi

Nos âmes se parlaient sur un fil puis s’endormaient tard sous les toits

Le crépuscule loin de nos tours, on a fait le monde qui n'était pas

Mis de la couleur tout autour car noir et blanc ne suffisent pas

La route au milieu des lueurs qui renaissait là sous nos pieds

On éloignaient les démons seuls puis tout les deux pour tout laisser

La vie nous rappelait toutes les heures combien nous étions silencieux

Combien ce qui valait pour deux battait de très loin toutes nos peurs

T’as posé tes mains sur mes yeux pour écouter chanter la pluie

Des lumières au milieu des cieux puis neuf mois pour donner la vie

Des reflets d’argent sur le doigt, le bleu des rêves au pied du jour

Y avait le silence puis y avait toi: deux grands yeux noirs sur mon parcours

Le crépuscule loin de nos tours, on a fait le monde qui n'était pas

Mis de la couleur tout autour car noir et blanc ne suffisent pas

Теріңе көзімді салдым, Бослықты жақын сезіндім

Еденде қалған жолдар, Жүрегімді қойдым бір жазда

Саусақтағы күміс шағылысқан, Таң атқанда арман көгілдір

Тыныштық орнады, сонда сен бар едің: менің сапарымда екі үлкен қара көз

Көрінбейтін қалалардың қақ ортасында сен де мен сияқты жоғалдың

Біздің жандар бір-бірімен сым арқылы сөйлесіп, шатыр астында кеш ұйықтап қалды

Мұнараларымыздан ымырт алыстап, біз жоқ дүниені жасадық

Айналаңа түсті қойыңыз, өйткені ақ пен қара жеткіліксіз

Аяқ астында қайта туылған шамдардың ортасындағы жол

Біз жындарды жалғыз қуып жібердік, содан кейін екеуін де қалдырдық

Өмір бізге әр сағат сайын тыныштықты еске түсірді

Осы уақытқа дейін екі адамға арналған нәрсе біздің барлық қорқынышымызды қалай жеңді

Жаңбырдың әнін тыңдау үшін қолдарыңды көзіме апардың

Көктің ортасындағы нұрлар, содан кейін өмір беру үшін тоғыз ай

Саусақтағы күміс шағылысқан, Таң атқанда арман көгілдір

Тыныштық орнады, сонда сен бар едің: менің сапарымда екі үлкен қара көз

Мұнараларымыздан ымырт алыстап, біз жоқ дүниені жасадық

Айналаңа түсті қойыңыз, өйткені ақ пен қара жеткіліксіз