W Mglistej Konstelacji Lodu - Arkona

Witaj podró¿niku w mej mroŸnej konstelacji

Pokrytej warstw¹ œniegu krainie skutej lodem

Odwiecznej hibernacji nadziei na powrót

Starego ³adu i porz¹dku

Bo moje imperium to muzeum przesz³oœci

Eksponaty to minione dzieje

Które powróc¹ gdy stopniej¹ wszystkie œniegi

Kryszta³y lodu przybior¹ swe realne — kszta³ty

Œnie¿ne demony w bia³ych szatach futer

Uparcie strzeg¹ reliktów przesz³oœci

Na swych dumnych tronach bogowie zasiadaj¹

Oczekuj¹c powrotu starego porz¹dku

Mgliste postaci majacz¹ce w mroku

Dumne pos¹gi jak lodowe monumenty

Ja niczym kustosz stojê wci¹¿ na stra¿y

Pogañskiej œwiadomoœci zakutej w lodzie

Po wszechczasy

Nim Matka Zima opuœci tê krainê

B¹dŸmy gotowi na ostatnia bitwê

Niechaj bogowie powstan¹ ze swych tronów

I uderz¹ bezlitoœnie w samo serce tej Pandory…

Ta œnie¿na przestrzeñ to moja jest ojczyzna

Kraina niczym konstelacja lodu

Wszystko tu spoczywa na dnie zimnego morza

W wymiarze gdzie gwiazdy ju¿ gasn¹

Przedzieram siê uparcie przez astraln¹ mg³ê

Wypatrujê cieni, bezkszta³tnych wyobra¿eñ

Gdzieœ tutaj moi bracia zamieszkuj¹ w samotnoœci

W czasach, gdy przesz³oœæ ³¹czy siê z przysz³oœci¹

Nim Matka Zima opuœci tê krainê…

Ta œnie¿na przestrzeñ to moja jest ojczyzna…

Niechaj nasze miecze znów rozœwietli

Gromu b³ysk przeszywaj¹cy niebo

Blask wilczego s³oñca wnet roztopi

Œniegi skrywaj¹ce tajemnice

Gdy wojenne dymy ju¿ opadn¹

Na lodowe monumenty, wtedy

Zimny czas zawróci do pocz¹tku

A bogowie wróc¹ na swe trony

… milcz¹cy…

… dostojni…

… nieœmiertelni…

Менің аязды шоқжұлдызыма қош келдіңіз саяхатшы

Қар қабатымен жабылған, мұзбен жабылған жер

Қайтару үмітінің мәңгілік қысқы ұйқысы

Ескі тәртіп пен тәртіп

Өйткені менің империям – өткеннің мұражайы

Экспонаттар өткен тарих

Қардың бәрі еріген кезде қайтып келеді

Мұз кристалдары өзінің нақты пішінін алады

Ақ жүнді киімдегі қар жындары

Олар өткеннің жәдігерлерін табандылықпен қорғайды

Тәңірлер өздерінің тәкаппар тағыларында отырады

Ескі тәртіптің қайтарылуын күту

Қараңғыда тұманды фигуралар

Мұз ескерткіштері сияқты мақтаныш мүсіндер

Куратор сияқты мен әлі күзетте жүрмін

Мұзға оранған пұтқа табынушылық сана

Барлық уақытта

Қыс ана бұл өлкеден кеткенше

Соңғы шайқасқа дайын болайық

Тақталарынан құдайлар көтерілсін

Және олар осы Пандораның дәл жүрегіне аяусыз соққы береді ...

Бұл қар кеңістігі менің Отаным

Мұз шоқжұлдызындай жер

Мұнда бәрі салқын теңіздің түбінде жатыр

Жұлдыздар сөніп тұрған өлшемде

Мен астральды тұманмен қыңыр күресемін

Мен көлеңкелерді, пішінсіз идеяларды іздеймін

Бір жерде менің ағаларым жалғыз тұрады

Өткенмен болашақ тоғысқан шақта

Қыс ана бұл жерді тастамай тұрып...

Бұл қарлы кеңістік менің Отаным ...

Қайтадан қылышымыз жансын

Аспанды тесіп өткен найзағай жарқылы

Қасқыр күннің нұры еріп кетеді

Қар жасыратын құпиялар

Соғыс түтіні басылған кезде

Мұз ескерткіштері үшін, ол кезде

Суық уақыт басына қайта оралады

Ал құдайлар тағына қайта оралады

... үнсіз ...

... құрметті ...

... өлмейтіндер ...