Jesienne Cienie Czekające Na Kolejną Reinkarnację - Arkona

Jesienne cienie

W sercu masz strach i niepokój

W duszy nienasycone dreszcze

W każdym płonącym spojrzeniu

Chłód i zimno jak jesienne deszcze

W ciele zarodnia zarazy jest już tak dojrzała

Nie masz siły na taką zdradę za grzechy marnej skazy

Świat wiecznej zguby pożera mnie jak oszalały

Dzwony biją ostatnią z ostatnich chwil

Jesienne cienie

Za mroczna przystań w nocy słabo widoczna

Kieruje losem naszego dzieła

Tak samo giniesz w tym samym czasie

To tylko gra o sobie, o własne myśli

Egoistyczny proces przetrwania

Nigdy nie myśl, że potem już nic

Egoizm zwycieży

Egoizm!

Bo król każe sciąć, sprawiedliwie Cię osądzi

To Twoja walka w przyjaźni

I król Twym sługą jest, a potem krok w czary

Chwilami widzę jak we mgle

Balsamy piękna i brzydoty

Te koszmary, te wyraźne kontury

Widzę patrzą na to bez ochoty

Topnieje śnieg a woda rzeźbi

Ołtarze życia na martwej ziemi

Odchodzi lato, powraca chłód

Zanika radość, wiruje ziąb

Chwilami krwią obmarzną ręce

W kraty zmieniają obraz przyszłości

Topnieje miłość, wraca otępienie

Jesienne cienie budzą się do życia

Cmentarze zasypał biały śnieg

A ci którzy tu są, to dawno ich nie ma

Күзгі көлеңкелер

Сіздің жүрегіңізде қорқыныш пен алаңдаушылық бар

Көңілге тоймайтын салқындық

Әрбір жанған көзқараста

Күзгі жаңбырдай салқын және салқын

Денеде оба спорангиялары қазірдің өзінде соншалықты жетілген

Бос кемшіліктің күнәлары үшін мұндай сатқындыққа күшің жетпейді

Мәңгілік азап әлемі мені жынды сияқты жеп жатыр

Қоңыраулар соңғы сәттерімен бірге соғылады

Күзгі көлеңкелер

Түнде тым қараңғы порт, ол көрінбейді

Біздің жұмысымыздың тағдырын өзі басқарады

Сол сияқты сіз де бір уақытта өлесіз

Бұл тек өзің туралы, өз ойың туралы ойын

Өзімшілдік аман қалу процесі

Осыдан кейін басқа ештеңе болмайды деп ешқашан ойламаңыз

Өзімшілдік басым болады

Өзімшілдік!

Өйткені патшаның басы кесіледі, ол сені әділ соттайды

Бұл сіздің достық күресіңіз

Ал патша сенің қызметшісің, сосын сиқырға қадам бастың

Кейде мен тұманға түскендей көремін

Сұлулық пен ұсқынсыздықтың бальзамдары

Бұл қорқынышты армандар, бұл анық контурлар

Байқаймын, олар мұңаймай қарап отыр

Қар еріп, су мүсінді

Өлі жердегі өмір құрбандықтары

Жаз кетеді, суық қайтады

Қуаныш жоғалады, салқын бұрылады

Кейде олардың қолдары қанға боялады

Барларда олар болашақтың бейнесін өзгертеді

Махаббат ериді, күңгірттік қайтады

Күздің көлеңкелері жанды

Зираттарды аппақ қар жауып тұрды

Ал мұндағылар баяғыда кетті