Chłodne I Dostojne Są Nasze Oblicza - Arkona

Nieskończona otchłań otwiera swoje bramy

Grotem błyskawicy przeszywa nasze ciała

Lodowate szepty palą naszą krew

Świat nasz pod całunem przerażenia legł

Bo mało w nas blasku za to więcej nocy

Która nadchodzi na skrzydłach jej kruka

By znów spaść pyłem z jego czarnych piór

I okryć świat chłodem jego mrocznego spojrzenia

Chwile, które wciąż mogą nas zdradzić

Podróż, która prowadzi ku gwiazdom

Pozbawieni duszy, skazani na zniszczenie

Widnokręgiem są nam jak słońca obroty

Ale myśmy odnaleźli siebie

Przeszłość jest teraz częścią przyszłości

Otchłań, która przetrwała stworzenie

Nie ma odwrotu przed ostatnią misję

Nieskończona otchłań otwiera swoje bramy

Grotem błyskawicy przeszywa nasze ciała

Lodowate szepty palą naszą krew

Świat nasz pod całunem przerażenia legł

Bo mało w nas blasku za to więcej nocy

Która nadchodzi na skrzydłach jej kruka

By znów spaść pyłem z jego czarnych piór

I okryć świat chłodem jego mrocznego spojrzenia

W konstelacji lodu prześwietlonej gwiezdnie

Każdy dzień tu długość ma wieczności

Na nasz żywot patrząc pobłażliwym okiem

Na krążące gwiazdy cicho spoglądając

Przyjaźnimy się z gwiezdnym pyłem

Oddychamy tu kosmicznym mrozem

Chłodny, nieruchomy jest nasz wieczny byt

Chłodne i dostojne są nasze oblicza …

Bo mało w nas blasku za to więcej nocy

Która nadchodzi na skrzydłach jej kruka

By znów spaść pyłem z jego czarnych piór

I okryć świat chłodem jego mrocznego spojrzenia

Шексіз тұңғиық өз қақпасын ашады

Найзағай біздің денемізді тесіп өтеді

Мұзды сыбырлар қанымызды күйдіреді

Біздің әлемді үрей билеген

Өйткені бізде жарық аз, бірақ түн көп

Бұл оның қарғасының қанатында келеді

Қара қауырсынының шаңымен қайта құлау

Оның қара көзқарасының салқындығымен әлемді бүркемелейді

Бізге әлі де бере алатын сәттер

Жұлдыздарға апаратын саяхат

Жанынан айырылған, құрдымға кеткен

Күннің айналуы – біздің көкжиек

Бірақ біз өзімізді таптық

Өткен - енді болашақтың бір бөлігі

Жаратылыстан аман қалған тұңғиық

Соңғы миссияға дейін кері қайтару жоқ

Шексіз тұңғиық өз қақпасын ашады

Найзағай біздің денемізді тесіп өтеді

Мұзды сыбырлар қанымызды күйдіреді

Біздің әлемді үрей билеген

Өйткені бізде жарық аз, бірақ түн көп

Бұл оның қарғасының қанатында келеді

Қара қауырсынының шаңымен қайта құлау

Оның қара көзқарасының салқындығымен әлемді бүркемелейді

Мұз шоқжұлдызында шамадан тыс экспозицияланған

Мұндағы әрбір күн мәңгілік

Өмірімізге немқұрайлы көзбен қараймыз

Дөңгеленген жұлдыздарға үнсіз қарап

Біз жұлдыз шаңымен доспыз

Біз мұнда ғарыштық аязбен тыныстап жатырмыз

Салқын, қозғалыссыз – біздің мәңгілік болмысымыз

Біздің жүзіміз салқын және құрметті ...

Өйткені бізде жарық аз, бірақ түн көп

Бұл оның қарғасының қанатында келеді

Қара қауырсынының шаңымен қайта құлау

Оның қара көзқарасының салқындығымен әлемді бүркемелейді