Жара - Аня Воробей

В жарком мареве расплавился июль

Радугами светятся дожди

Неба обесцветилась лазурь

И прохлады даже в ночь не жди

Бисер пота на губе блестит

И в поту прядь слипшихся волос

Из открытых окон даже не сквозит

Застревает в горле даже голос

Мокрой майкой обтянуло грудь,

мини юбка съехала на бок

Тебе срок остался уж чуть-чуть,

А ты всё строчишь, как первый год

Кот чужой, забрался на мотор

нюхает твой недопитый чиф

Ты уже не смотришь на забор

И уже не думаешь, что шить

Шілде ыстық тұманға еріп кетті

Жаңбыр кемпірқосақтай жарқырайды

Аспанның түсі бозарған көкшіл

Тіпті түнде де салқындықты күтпеңіз

Ерінге моншақ тер жарқырайды

Ал терде бір тал шашы күңгірттенген

Ол тіпті ашық терезелерден де жарқырамайды

Тіпті дауысы тамағына тығылып қалады

Сулы футболка кеудені жауып тастады,

мини юбка бүйіріне сырғыған

Саған аз ғана уақыт қалды,

Ал сіз бірінші жылдағыдай бәрін сызып тастайсыз

Бөтен мысық моторға көтерілді

аяқталмаған бастығыңды иіскейді

Сен енді дуалға қарамайсың

Ал сіз енді не тігуді ойламайсыз