This Happy Madness (Estrada Branca) - Antonio Carlos Jobim, Frank Sinatra

What should I call this happy madness that I feel inside of me Sometime of wild October gladness that I never thought I’d see

What has become of all my sadness all my endless lonely sighs

Where are my sorrows now

What happened to the frown and is that self contented clown

Standing grinning in the mirror really me

I’d like to run through Central Park carve your initials in the bark

of every tree I pass for every one to see

I feel that I’ve gone back to childhood and I’m skipping through the wildwood

So excited that I don’t know what to do What do I care if I’m a juvenile I smile my secret little smile

Because I know the change in me is you

What should I call this happy madness all this unexpected joy

That turned the world into a baby’s bouncing toy

The god’s are laughing far above One of them gave a little shove

And I fell gaily gladly madly into love

Мен бұл бақытты ақылсыздықты қалай айтуым керек, мен өзімді жабайы қаза тапқаннан кейін, мен оны көрмеймін деп ойламаппын

Менің бар мұңым қандай болды барша жалғыз күрсінулерім

Қайғыларым қазір қайда

Қабағы түйілгенге не болды және бұл өзіне риза сайқымазақ

Айнаға қарап күліп тұрған мен

Мен орталық саябақ арқылы жүгіргім келеді

мен әрқайсысына баратын әр ағаштан

Мен балалық шақтан қайтқанымды сезінемін және мен жабайы ағаштан өткізіп жіберемін

Қуанғаным сонша, не істерімді білмеймін Кәмелетке толмаған болсам мен не байланысты мен  жымидым жасырын кішкене күлкім

Себебі мендегі өзгеріс сен екеніңді білемін

Мен бұл күтпеген қуанышты қалай атауға болады?

Бұл әлемді сәбидің секіріп бара жатқан ойыншығына айналдырды

Жоғарыда құдайлар күліп жатыр Біреуі сәл итеріп жіберді

Мен қуана-қуана ессіз ғашық болдым