Песнь о собаке - Анна Резникова

Утром в ржаном закуте,

Где златятся рогожи в ряд,

Семерых ощенила сука,

Рыжих семерых щенят.

До вечера она их ласкала,

Причесывая языком,

И струился снежок подталый

Под теплым ее животом.

А вечером, когда куры

Обсиживают шесток,

Вышел хозяин хмурый,

Семерых всех поклал в мешок.

По сугробам она бежала,

Поспевая за ним бежать…

И так долго, долго дрожала

Воды незамерзшей гладь.

А когда чуть плелась обратно,

Слизывая пот с боков,

Показался ей месяц над хатой

Одним из ее щенков.

В синюю высь звонко

Глядела она, скуля,

А месяц скользил тонкий

И скрылся за холм в полях.

И глухо, как от подачки,

Когда бросят ей камень в смех,

Покатились глаза собачьи

Золотыми звездами в снег.

Таңертең қара бидай бұрышында,

Кілемшелер қатарынан алтын болған жерде,

Жеті күшік қаншық

Қызыл жеті күшік.

Кешке дейін еркелетіп,

тілді тарау,

Ал еріген қар суы ағып жатты

Оның жылы ішінің астында.

Ал кешке, тауықтар болған кезде

Олар алтыншысының айналасында отырады

Қожайыны мұңайып шықты,

Ол жетеуін де сөмкеге салды.

Ол қар үйінділері арқылы жүгірді,

Оның артынан жүгіру...

Ал соншама уақыт бойы мен дірілдеп жүрдім

Мұздамаған сулар.

Мен сәл артқа шегінгенде,

Жан-жағынан терлеу

Оған саятықтың үстінде ай көрінді

Оның күшіктерінің бірі.

Көк биіктерге дауыстап

Ол қарап, жылап,

Ал ай жұқа сырғып кетті

Ал ол егістіктегі төбенің артында жоғалып кетті.

Ал саңырау, үлестірмедегідей,

Олар күліп оған тас лақтырғанда,

Иттің көзі айналды

Қарда алтын жұлдыздар.