Finale - New Musical West End Orchestra, Andrew Lloyd Webber

Hallo!

You there!

Signal Man!

Where in hell is the damn London train?

I’ve heard reports there is trouble on the line!

But is it expected?

My business here is over.

I must make my connection!

(The Signal Man looks at him strangely)

Man, why

Do you

Look at me

In that way?

I’ve done nothing wrong!

(The wires begin to sound)

What is this infernal noise?

The wires singing in the wind

(Glyde reacts strangely. The noise jangles his nerves)

They’re calling me with news, sir

There’s danger on the line!

This terrible noise in my head!

(The Signal Man runs off to his signal box)

Scene: «Laura Makes Glyde Confess»

(The noise of the wires reaches a terrible pitch.)

(Laura, dressed as «The Woman in White», appears. She reaches her hand out to

Glyde.

He swings round in surprise)

Oh, God… Anne Catherick!

(He tries to regain his composure)

This isn’t real!

This cannot be!

You do not exist!

Get away from me!

You know why I’m here

And what you must say

Sir, you must confess

Woman, stay away!

Tell the truth

Percival Glyde!

You’ll hear my voice

Inside your head

For all your life

And when you’re dead

You won’t be free

Till you express

What you have done

Till you confess

(He backs away from her; she persists)

You cannot hide

You can’t go far

Everywhere you go

I’ll be where you are

I know what you’ve done

We both know what’s true

Secrets must be told

I’m not afraid of you!

Everything you did

Everyone will know

That’s all in the past

Buried long ago!

Tell the truth

Percival Glyde

Didn’t you use me and hurt me?

You were a beautiful girl

Like none I’d ever seen

You were just fifteen

You and I both know the secret

Something that no one could prove

And who’d believe it’s true

From the likes of you?

You told me you were pregnant!

You told me it was mine!

It could have been a lie

It deserved to die

I had to drown your bastard!

I had no other choice

Before the child was due

I’d had enough of you

All that remains of your secret

Is buried in Blackwater Lake!

I watched while your disgrace

Sank without a trace

You beat me and you raped me!

And then you drowned my child!

When I was mad from grief

You imprisoned me

My precious little baby

The heart within my heart

The child I never knew

All because of you

And then you threw away

My life!

Your precious secret’s meaningless

No one alive remembers you

And you could save your prayers

For no one truly cares

It’s just like you were never born!

And no one ever mourned for you!

(Laura reveals herself)

You’re wrong

I mourn for Anne

Anne Catherick!

And the child of yours

That you destroyed!

Laura!

Her secret seals your fate forever

And the judgement that you can’t avoid

You have kept us both a prisoner

But the truth has set us free

It will lock you up

And damn your soul

For all of eternity!

You little witch!

You think you can trick me!

Come here!

I killed her

And I can kill you, too!

And the beauty of it is

No one will ever know

Because you’re dead!

You’re already dead!

(He lunges at Laura, grabs her by the throat. She falls to the tracks)

No!

(Hartright appears on the top of the cutting. He races down to help Laura)

Let go of her!

(He gets Laura free of Glyde. Glyde attacks Hartright. Marian enters)

The drawing master, I might have known!

Just give yourself up!

(The men fight. Hartright is gaining the upper hand but then he is knocked to

the ground.)

(The villagers are assembling. Their voices overlap)

He’s over there!

Don’t let him get away!

We know the truth!

We know exactly what you’ve done!

You see, Glyde?!

We all know what you’ve done!

You’ve signed your own

confession!

The game is over!

The game is never over!

(Glyde runs towards the tunnel)

Don’t go in there!

He said there’s danger on the line!

(Glyde runs into the tunnel. Hartright runs after Glyde. A huge vibration on

the tracks.

The sound of a train approaching.

Marian and Laura scream.

Steam everywhere.

Wires sounding, the train’s horn blowing.

A crash.)

(The Signal Man comes forward with his lantern. Other men run into the tunnel.

Marian is holding Laura back.

They are both crying.

There is a pause.

Then slowly Hartright appears from the tunnel, followed by men carrying the

lifeless form of Sir Percival Glyde)

And a year to the day…

The dead lie on the tracks…

The dead lie on the tracks…

(Police come forward. The crowd starts to dissipate)

Scene: «The Sisters Are Free»

(Marian and Laura cling to each other. Laura is crying with relief)

You were so brave

And now we’re free

It seemed like Anne was there with me

Her spirit was my guide

My sister by my side

With Anne I know we’ll never part

Her heart beats on within my heart

(They embrace and then Laura looks to where Hartright is. Marian sees this.

She goes to Hartright)

Go to her

Right away

That is where you belong!

How can I ask your blessing

With all that we’ve been through?

Our world has changed

You must find it in your heart

To overlook what we’ve done

And make another start

Once again

As we were

If not for me, for her

(Walter goes to Laura)

Every part of every thought

Leads me straight to you

And with all my soul

I believe my heart

The portrait that it paints of you

Is a perfect work of art

(Laura and Hartright embrace. They go to Marian. Laura takes off her shawl,

the shawl she wore as Anne Catherick, and places it around Marian.

Laura and Walter leave.

Marian is suddenly alone.

She is overcome with grief)

I close my eyes

And I still see his face!

(The sun starts to rise. Marian walks to the graveyard. The stonemason is

chipping out the name Anne Catherick and her dates 1839−1860 on Laura’s grave.

Marian watches.

As the day dawns, she is alone.

The stonemason continues to

tap.

Tap, tap, tap)

THE END

Сәлем!

Сен ондасын ба!

Сигнал адам!

Қарғыс атқан Лондон пойызы қай жерде?

Мен желіде ақаулық бар деген хабарларды естідім!

Бірақ бұл күтілді ме?

Менің бизнесім осында аяқталды.

Мен байланысымды жасауым керек!

(Сигнал адамы оған біртүрлі қарайды)

Адам, неге

Сен істейсің

Маған қара

Осылайша?

Мен қателескен жоқпын!

(Сымдар  дыбыстай бастайды)

Бұл ненің шуы?

Сымдар желде ән салады

(Глайд біртүрлі жауап берді. Шу оның жүйкесін дірілдейді)

Олар мені жаңалықпен шақырып жатыр, сэр

Жолда қауіп бар!

Менің басымдағы қорқынышты шу!

(Сигнал адамы өзінің сигнал қорабына жүгіріп барады)

Сахна: «Лаура Глайдты мойындайды»

(Сымдардың шуы қорқынышты дыбыс деңгейіне жетеді.)

(«Ақ киімді әйел» болып киінген Лаура пайда болады. Ол қолын созады.

Глайд.

Ол таңғалып айналады)

О, Құдай... Энн Кэтрик!

(Ол өзін қалпына келтіруге  тырысады)

Бұл шынайы емес!

Бұл болуы мүмкін емес!

Сіз болмайсыз!

Менен кет!

Неліктен мұнда екенімді білесің

Және не айту керек

Мырза, сіз мойындауыңыз керек

Әйел, аулақ жүр!

Шындықты айт

Персивал Глайд!

Даусымды естисіз

Бастың ішінде

Өмір бойы

Ал сен өлгенде

Сіз бос болмайсыз

Сіз білдіргенше

Сіз не істедіңіз

Сіз мойындағанша

(Ол одан шегінеді; ол табанды)

Сіз жасыра алмайсыз

Сіз алысқа бара алмайсыз

Қайда барсаңыз да

Мен сен болған жерде боламын

Мен не істегеніңізді білемін

Ненің рас екенін екеуміз де білеміз

Құпиялар айту керек

Мен сенен қорықпаймын!

Сіз жасаған барлық нәрсе

Барлығы білетін болады

Мұның бәрі өткен                  

Баяғыда жерленген!

Шындықты айт

Персивал Глайд

Мені пайдаланып, ренжіткен жоқсың ба?

Сіз әдемі қыз едіңіз

Мен ешқашан көрмеген сияқты

Сіз небәрі он бесте едіңіз

Құпияны сіз де, мен де білеміз

Ешкім дәлелдей алмайтын нәрсе

Ал оның рас екеніне кім сенеді

Сізге ұнайтын адамдардан ба?

Сіз маған жүкті екеніңізді айттыңыз!

Сіз бұл менікі деп айттыңыз!

Бұл өтірік болуы мүмкін

Өлуге лайық болды

Мен сенің бейбақыңды суға батырып жіберуім керек еді!

Басқа таңдауым қалмады

Бала туғанға дейін

Мен сізге жететінмін

Мұның бәрі сіздің құпияңызда қалады

Қара су көлінде жерленген!

Мен сенің масқара болған кезде қарадым

Ізсіз батып кетті

Мені ұрып, зорладыңыз!

Сосын менің баламды суға батырып алдың!

Мен қайғыдан ашуланған кезде

Мені түрмеге қамап тастадың

Менің қымбатты кішкентай балапаным

Жүрегімнің ішіндегі жүрек

Мен ешқашан танымайтын бала

Барлығы сенің арқаңда

Сосын лақтырып жібердің

Менің өмірім!

Сіздің құнды құпияңыз мағынасыз

Сізді тірі ешкім есіне алмайды

Сіз дұғаларыңызды сақтай аласыз

Өйткені ешкім шынымен де мән бермейді

Сіз ешқашан туылмаған сияқтысыз!

Ешкім сен үшін қайғырған жоқ!

(Лаура өзін көрсетеді)

Сенікі дұрыс емес

Мен Анна үшін қайғырамын

Энн Кэтрик!

Ал сенің балаң

Сіз жойғаныңыз!

Лаура!

Оның құпиясы сіздің тағдырыңызды мәңгілікке бекітеді

Және сіз аулақ бола алмайтын үкім

Сіз бізді тұтқын да ұстадыңыз

Бірақ шындық бізді азат етті

Ол сізді құлыптайды

Ал сенің жаның қарғыс атсын

Мәңгілікке !

Сен кішкентай сиқыршы!

Мені алдаймын деп ойлайсың!

Мында кел!

Мен оны өлтірдім

Мен де сені өлтіре аламын!

Және оның сұлулығы

Ешкім білмейді

Өйткені сен өлдің!

Сіз әлдеқашан өлдіңіз!

(Ол Лаураға  соғып                    ұ                           у        ұ         ұ                                 у                    |

Жоқ!

(Хартрайт кесілген жердің жоғарғы жағында пайда болады. Ол Лаураға көмектесу үшін жүгіреді)

Оны жібер!

(Ол Лаураны Глайдтан босатады. Глайд Хартрайтқа шабуыл жасайды. Мариан кіреді)

Сурет шебері, мен білетін шығармын!

Тек өзіңді тапсыр!

(Ер адамдар жек көреді

жер.)

(Ауыл адамдары жиналып жатыр. Дауыстары қабаттасады)

Ол сонда!

Оның кетуіне жол бермеңіз!

Біз  шындықты білеміз!

Біз не істегеніңізді нақты білеміз!

Көрдің бе, Глайд?!

Не істегеніңізді бәріміз білеміз!

Сіз өзіңізге қол қойдыңыз

мойындау!

Ойын бітті!

Ойын бітпейді!

(Глайд туннельге қарай жүгіреді)

Ол жерге кірме!

Ол желіде қауіп бар екенін айтты!

(Глайд туннельге жүгіреді. Хартрайт Глайдтың артынан жүгіреді. үлкен діріл

тректер.

Жақындап келе жатқан пойыздың дауысы.

Мариан мен Лаура айқайлайды.

Барлық жерде бу.

Сымдар естіледі, пойыздың дыбысы естіледі.

Апат.)

(Сигнал адамы фонарымен алға шығады. Басқа адамдар туннельге жүгіреді.

Мариан Лураны ұстап тұр.

Екеуі жылап жатыр.

Үзіліс бар.

Содан кейін туннельден баяу Хартрайт шығады, оның артынан адамдар келеді

сэр Персивал Глайдтың жансыз түрі)

Бір жыл   күн             

Өлгендер жолдарда жатыр...

Өлгендер жолдарда жатыр...

(Полиция алға шығады. Жиналғандар тарай бастайды)

Көрініс: «Әпкелер еркін»

(Мариан мен Лаура бір-біріне жабысады. Лаура жылап жатыр)

Сіз өте батыл болдыңыз

Ал енді біз боспыз

Анна менімен бірге болған сияқты

Оның рухы менің жетекшім болды

Менің әпкем жанымда

Аннамен біз ешқашан ажыраспайтынымызды білемін

Оның жүрегі менің жүрегімде соғады

(Олар құшақтайды, сосын Лаура Хартрайт жатқан жерге қарады. Мұны Мариан көреді.

Ол Хартрайтқа барады)

Оған барыңыз

Лезде

Міне, сіз орындасыз!

Батаңызды қалай сұрасам болады

Біз бастан өткергеннің бәрімен бе?

Біздің әлем өзгерді

Сіз оны жүрегіңізден табуыңыз керек

Біз не істегенімізді елемеу үшін

Және тағы бір бастама жасаңыз

Тағы бір рет

Біз болғандай

Мен үшін болмаса, ол үшін

(Уолтер Лаураға  барады)

Әр ойдың әрбір бөлігі

Мені тура сендерге апарады

Және бар жаныммен

Мен жүрегіме сенемін

Ол сізді салатын портрет

Бұл керемет өнер туындысы

(Лаура мен Хартрайт құшақтайды. Олар Марианға  барады. Лаура орамалын шешіп,

Ол Shawl ол Анн Кэтрик сияқты киді және оны Мариан төңірегіне орналастырады.

Лаура мен Уолтер кетеді.

Мэриан  кенет жалғыз қалды.

Ол қайғыға батты)

Мен көздерімді жамамын

Мен оның жүзін әлі көремін!

(Күн көтеріле бастайды. Мариан зиратқа барады. Стонемасон

Лаураның бейітінде Энн Кэтрик есімін және оның 1839-1860 жылдарға арналғанын жазып алу.

Мариан сағаттар.

Таң атқанда ол жалғыз.

Тас қалаушы жалғастырады

түртіңіз.

түртіңіз, түртіңіз, түртіңіз)

СОҢЫ