Любила - Анастасия Приходько

Птица под дождем мечтает песнями…

Улицы объяты сентябрем…

Фильмы о любви не интересные,

Врываются в мой одинокий дом.

Любила я, а может, просто верила,

Что в силах я тебя остановить…

Я плакала, и резала, и мерила,

Пытаясь свою сказку воплотить!

ПРИПЕВ:

Любила, тебя лучами теплыми…

Да и ветер, что за окнами,

Нашептывал весну.

Любила, а ты желал свободы,

Рвался к небосводу,

Взрывая тишину…

Радугами были свиты простыни,

Сны твои душою берегла,

Но в окно ворвался ангел осени,

И тебя держать я не смогла.

Замерла теченье на мгновение,

Отравились ядом небеса,

И в насмешку пели песнопения,

Глупые как осень, голоса…

ПРИПЕВ:

Любила, тебя лучами теплыми…

Да и ветер, что за окнами,

Нашептывал весну.

Любила, а ты желал свободы,

Рвался к небосводу,

Взрывая тишину…

Птицы замолчат, мечты забудутся…

Дождь утихнет, ветер оживет.

И печальный сон, что мне почудится,

В унисон со мною запоёт…

Жаңбырдағы құс әнмен армандайды ...

Көшелер қыркүйекке дейін құшақ жаяды...

Махаббат туралы фильмдер қызық емес,

Олар менің жалғыз үйіме басып кіреді.

Мен жақсы көрдім, мүмкін сендім

Мен сені тоқтату үшін не істей аламын ...

Мен жылап, кесіп, өлшедім,

Сіздің ертегіңізді шындыққа айналдыруға тырысыңыз!

ХОР:

Мен сені жылы шуақпен сүйдім...

Иә, терезенің сыртындағы жел,

Сыбырлаған көктем.

Мен сүйдім, ал сен еркіндік алдың,

Аспанға жүгірді,

Тыныштықты жарып жібереді...

Парақтар кемпірқосақ болды,

Армандарыңды жаныммен қамтыдым,

Бірақ күз періштесі терезеге кірді,

Ал мен сені ұстай алмадым.

Ағыс бір сәт қатып қалды,

Уланған аспан,

Әндер мазақпен шырқалды,

Күзгі дауыстардай ақымақ...

ХОР:

Мен сені жылы шуақпен сүйдім...

Иә, терезенің сыртындағы жел,

Сыбырлаған көктем.

Мен сүйдім, ал сен еркіндік алдың,

Аспанға жүгірді,

Тыныштықты жарып жібереді...

Құстар үнсіз қалады, армандар ұмытылады...

Жаңбыр басылады, жел жанданады.

Ал мен елестететін мұңды арман

Менімен қосылып ән салады...