У истоков голубой реки - Алиса

У истоков голубой реки бродит синий слон и розовый конь.

Им в глаза глядит весенний день и кладёт их тень на ладонь.

Их ласкает ветер мягких трав, им поёт вода песни сонного дна.

И в разводе солнечных колец, им смеётся лес и я.

В синей воде отдыхает день.

В зарослях роз кружат стаи стрекоз.

У истока голубой реки небо по холмам стелет облака.

В облаках гуляет белый лев, белый, как в тумане вода.

И когда земля ложится спать, и стелет кровать, лев открывает дверь,

Чтобы ты все смог увидеть сам, чтоб прошёл по холмам, поверь!

Чтобы встретил тебя синий слон!

Чтоб пронёс в облаках тебя розовый конь!

У голубой реки…

По золотым холмам…

Ты все увидишь сам!

Көк өзеннің бастауында көк піл мен алқызыл атты жылқылайды.

Көктем күні олардың көздеріне қарап, көлеңкесін алақанға салады.

Жұмсақ шөптердің желімен сипайды, су оларға ұйықтап жатқан түбінің әнін айтады.

Ал күн сақиналарының ажырасуында орман және мен оларға күлеміз.

Күн көгілдір суда демалады.

Раушан гүл шоғырында инеліктердің үйірлері айналады.

Көгілдір өзеннің бастауында төбеден бұлт тарады.

Ақ арыстан бұлттарда жүреді, Тұмандағы судай аппақ.

Жер төсекке жатып, төсек салғанда, арыстан есікті ашады,

Сіз бәрін өзіңіз көре алатындай етіп, төбеден өту үшін, маған сеніңіз!

Көк піл сізді қарсы алу үшін!

Қызғылт жылқы сізді бұлтқа апаруы үшін!

Көк өзен жағасында...

Алтын төбелерде...

Сіз бәрін өзіңіз көресіз!