Смерть - Алиса

Кто в семи соснах перепутал пороги,

Кто ловил лучи в струях мутной воды,

Кто искал следы ветра во чистом поле,

А кто тянул к себе притяжение звезды.

Испокон веков земля,

Усмиряла миг,

Укрывала тишиной

Крик.

Каждому свои пути,

Каждому свой час.

Смерть ровняет по себе

Нас.

Разные шаги, выбор места не важен,

Крест не по себе, без узды удила,

Кузова без душ, или души без башен,

Вот такой расклад, такие дела.

Жеті қарағайға ағынды араластырған,

Лайлы судың ағындарынан сәулелерді кім ұстады,

Ашық даладан жел ізін іздеген,

Ал жұлдыздың тартымдылығын кім тартты.

Ежелден жер

бір сәт тынышталды,

Тыныштықпен жабылған

Айқай.

Әрқайсысының өз жолы

Әрқайсысының өз сағаты.

Өлім өзін теңестіреді

Біз.

Әртүрлі қадамдар, орынды таңдау маңызды емес,

Крест ыңғайлы емес, ауыздықсыз,

Жансыз денелер немесе мұнарасыз жандар,

Міне, кесте, сол сияқты нәрселер.