Северная быль - Алиса

Как плескалось небо в лесном ручье знают валуны да речной песок.

Как собрали солнце в одном луче зеркала озер пылью трех дорог,

Знает синий лес да пустынный скит,

Что на два венца врос в гранит скалы,

Да еще печаль плакальниц ракит,

Да еловый дух в янтаре смолы.

Из того луча отковала меч ясная звезда северных земель,

Твердо наказала свое беречь да преображать снегопад в капель.

Северную стать верного меча,

Как завет впитал вековой гранит -

Гневом не пылать, не рубить с плеча

Да преумножать то, чем славен скит.

Северная быль,

Верным, как наказ.

Ветры мнут ковыль,

Я веду рассказ.

Как в глазах играют брызги солнца бубенцами души,

Знают только звоны-колокольцы над головой во ржи.

Синим небом ворожит воля озорного огня.

Эту правду донести доля Моя.

В ночь, прищуром глаз, налетела ржа: стрелы, колчаны да суровый взгляд.

Переливы звонниц на рубежах выветрила гарь да глухой набат.

На призыв набата поднялся лес,

Из затвора вышел огонь луча,

Серебром озер да грозой небес,

Засияла жизнь в острие меча.

И плеснуло солнце по всем краям, где таилась злоба чужой молвы.

От высоких гор, до расщелин-ям, снова золотится янтарь смолы.

Тайну, что хранил вековой гранит,

Помнят ковыли да калинов мост -

Все, чем был отмечен пустынный скит -

Верная молитва да строгий пост.

Вот и весь рассказ.

Ветры мнут ковыль.

Верным, как наказ,

Северная быль.

Северная быль.

Тастар мен өзен құмы аспанның орман ағынына қалай шашылғанын біледі.

Көлдердің айнасы күнді үш жолдың шаңымен бір сәулеге қалай жинады,

Ол көгілдір орман мен шөлді біледі,

Екі тәж гранит тастарға айналды,

Иә, жоқтаушылардың мұңы көтерілер,

Иә шайыр кәріптастағы шырша рухы.

Сол сәуледен солтүстік елдердің жарық жұлдызы қылыш жасады,

Ол оған қарды қорғап, тамшыларға айналдыруды бұйырды.

Солтүстік адал қылышқа айналады,

Келісім ескі гранитті қалай сіңірді -

Ашуланбаңыз, иығыңызды кеспеңіз

Иә, скейттің әйгілі болғанын көбейтіңіз.

солтүстік әңгіме,

Бұйрық ретінде адал.

Жел қауырсынды шөпті езеді,

Мен әңгіме жүргізіп жатырмын.

Күннің нұры жанның қоңырауымен көзде ойнағандай,

Олар тек қара бидайдағы қоңырауларды ғана біледі.

Көк аспан бұзық оттың еркімен сиқырланады.

Бұл ақиқатты жеткізу – менің үлесім.

Түнде көздің қиығымен тот ұшты: жебелер, дөңес және қатал көзқарас.

Шекаралардағы толып жатқан қоңырау соқпақтары жанып, саңырау дабылынан зардап шекті.

Дабыл қоңырауында орман көтерілді,

Жапқыштан от шоғы шықты,

Көлдердің күмісі мен аспанның күркіреуі,

Өмір қылыштың ұшында жарқ етті.

Ал, басқа біреудің өсек-аяңының зұлымдығы жасырынған барлық шеттерге күн шашылды.

Биік таулардан, ойық-шұңқырларға дейін шайырдың янтары тағы да алтын.

Ежелгі гранитті сақтаған құпия,

Олар қауырсынды шөп пен Калинов көпірін еске алады -

Шөлді скетті белгілеген барлық нәрсе -

Адал дұға және қатаң ораза.

Бұл бүкіл оқиға.

Желдер қауырсынды шөпті езеді.

Бұйрық ретінде адал

Солтүстік әңгіме.

Солтүстік әңгіме.