Пересуды - Алиса

Красный вечер ткал узоры, брал доверчивых врасплох,

Там, где липовые горы, синий вереск, белый мох,

На сосновые иголки нанизал закатов тень,

Днями множил кривотолки в пересудах деревень.

Припев:

У-у-у, будто где-то за два поля,

У-у-у, по тюрьме тоскует воля.

То ли, скучно без узды,

То ль постыли ночи напролет.

Стынет плаха холодом звезды.

Где нет боли — надежда не живет.

Как в угаре от охоты пальцы гнул лихой народ.

От «Родительской субботы» кто кого переживет?

Кто кому надует в уши, чья заточка круче всех?

Кровью вымарали души в потасовках за успех.

Припев:

У-у-у, там, где за тремя горами,

У-у-у, дымом называли пламя.

Солнце — черною дырой.

Темной ночью спутаны пути,

Волчья стая да осиный рой.

Без надежды — веры не найти.

А за острыми зубцами тихорится рулевой.

За палаты с изразцами отвечает головой.

Было время он треножил диких ветров злую рать,

Нынче хочет, да не может репутацией хромать.

Припев:

У-у-у, там, где за четыре моря,

У-у-у, нет ни радости, ни горя.

Только тишина да гладь,

Все, как надо, хоть брось, хоть разорви,

Между строчек правду проверять.

Где нет веры — места нет любви.

Красный вечер ткал узоры, брал доверчивых врасплох,

Там, где липовые горы, синий вереск, белый мох,

На сосновые иголки нанизал закатов тень,

Днями множил кривотолки в пересудах деревень.

Қызыл кеш өрнектерді тоқып, сенгіштерді таң қалдырды,

Әк таулары бар жерде, көк шұбар, ақ мүк,

Мен күн батуының көлеңкесін қарағай инелеріне қададым,

Күндер бойы ауылдардың өсек-аяңында өсек-аяңды көбейтті.

Хор:

Уу, екі өрістің артында тұрғандай,

Оо, ерік түрмеге ұмтылады.

Немесе, тізгінсіз қызықсыз,

Сондықтан түндер салқын болды.

Жұлдыздың суығымен кескіш блок қатып қалады.

Ауырмайтын жерде үміт жоқ.

Аңшылықтың қызған кезі сияқты, тайраңдаған адамдар саусақтарын қайырды.

«Ата-ана сенбісінен» кім кімнен артық өмір сүреді?

Қайрауы ең керемет біреудің құлағында кім үрлейді?

Табыс үшін күресте жандар қанға боялған.

Хор:

Оо, үш таудың артында қайда,

Оо, олар жалынды түтін деп атады.

Күн – қара құрдым.

Қараңғы түнде жолдар шатасады,

Қасқырлар тобы мен аралар тобы.

Үміт болмаса, сенім де табылмайды.

Ал өткір тістердің артында рульші тыныш.

Ол басымен тақтайшалары бар камераларға жауапты.

Ол зұлым әскерді жабайы желге айналдырған кез болды,

Енді ол қалайды, бірақ абыройын түсіре алмайды.

Хор:

Оо, төрт теңіздің арғы жағында қайда,

Ой, қуаныш та, қайғы да жоқ.

Тек тыныштық пен тегістік,

Бәрі де солай, тым болмаса тастап, тым болмаса жыртып таста,

Жолдар арасындағы шындықты тексеріңіз.

Сенім жоқ жерде махаббатқа орын жоқ.

Қызыл кеш өрнектерді тоқып, сенгіштерді таң қалдырды,

Әк таулары бар жерде, көк шұбар, ақ мүк,

Мен күн батуының көлеңкесін қарағай инелеріне қададым,

Күндер бойы ауылдардың өсек-аяңында өсек-аяңды көбейтті.