На пороге неба - Алиса

Черным бархатом накрыла ночь,

Да запутала в туманах день.

Лишь лукавая Луна от седого валуна, Наводила тени на плетень.

Звезды падали огнем Небес,

Превращаясь в языки костров.

Ночь в пределе сентября и только чуткая заря,

Искрой пряталась в охапке дров.

По реке стелился Млечный путь,

Горизонтом становилась высь.

Август, полночь, ни души.

Лишь вода да камыши

Облакам на преданность клялись.

А я метался в поисках себя

По полянам от росы седым

То ли ядом жгла луна, то ли я дошёл до дна

То ли лето закатилось в дым.

На пороге Неба — до высокой звезды,

В полночь рукою подать.

На пороге Неба — верным ставят кресты,

Так им легче дышать.

На пороге Неба — по пропащим скорбя,

Крестится сила и мощь.

На пороге Неба — ты услышишь меня, Там, где рождается дождь!

Как ночное путал синий лес,

Хороводами трухлявых пней.

Помнит черная река заливные берега,

Да табун стреноженных коней.

Мне не спиться, сердце давит грудь

Подстрекает душу напролом.

Слёзы уголками глаз, ночь, да яблоневый спас

Потихоньку вводят осень в дом

На пороге Неба — до высокой звезды,

В полночь рукою подать.

На пороге Неба — верным ставят кресты,

Так им легче дышать.

На пороге Неба — по пропащим скорбя, Крестится сила и мощь.

На пороге Неба — ты услышишь меня, Там, где рождается дождь!

Түнді қара барқыт қаптады

Иә, мен күннің тұманында абдырап қалдым.

Тек боз төбе тастың арасынан шыққан қу Ай ғана төбет шарбағына көлеңке түсірді.

Жұлдыздар аспан отымен бірге құлады,

Жалынның тіліне айналу.

Қыркүйектің шегіндегі түн және тек нәзік таң,

Ұшқын үйілген отынның ішінде жасырынып жатты.

Құс жолы өзен жағалап жүрді,

Аспан көкжиекке айналды.

Тамыз, түн ортасы, жан емес.

Тек су мен қамыс

Олар бұлттарға адал болуға ант берді.

Ал мен өзімді іздеуге асықтым

Сұр шықтан төбешіктер арқылы

Не ай уға жанып, не түбіне жеттім

Жаз мезгілі түтінге бөленді.

Аспанның табалдырығында - биік жұлдызға дейін,

Түн ортасы қол астында.

Аспанның табалдырығында - олар адал адамдарға крест қояды,

Бұл олардың тыныс алуын жеңілдетеді.

Аспан табалдырығында - жоғалғандарды жоқтау,

Күш пен күш шомылдыру рәсімінен өтеді.

Жәннаттың босағасында – естисің мені, Жаңбыр туған жерде!

Түн көк орманды қалай шатастырды,

Шіріген діңгектердің дөңгелек билері.

Қара өзен су тасқынын еске түсіреді,

Иә, үйір жылқылар.

Ұйқым жоқ, жүрегім кеудемді басып жатыр

Жанды оятады.

Көздің бұрышында жас, түн, иә, алма ағашы сақталды

Күзді үйге баяу енгізіңіз

Аспанның табалдырығында - биік жұлдызға дейін,

Түн ортасы қол астында.

Аспанның табалдырығында - олар адал адамдарға крест қояды,

Бұл олардың тыныс алуын жеңілдетеді.

Аспанның табалдырығында - жоғалған қайғы үшін, Күш пен күш шомылдыру рәсімінен өтеді.

Жәннаттың босағасында – естисің мені, Жаңбыр туған жерде!