Левша - Алиса

Звенит душа, латает невод у реки Левша.

Ему был сон третьего дня — за семь озер бежит река, —

Чеканит дно, шлифует берега, в перекат льет брызги огня,

Лучит узор пером Царь Рыбы.

Давным-давно, когда падение имело дно,

У надежды был горизонт, у жизни — ключ.

Пяти хлебов хватало, чтобы накормить пять тысяч ртов.

У народа был поводырь, у сердца луч — перо Царь Рыбы.

А в чистом поле луна!

Синий лес до небес!

А по небу гуляет Левша, босиком.

Вот те крест!

Себя в душе легло на сердце разглядеть Левше,

Поразиться черному дну.

Принять, как есть,

И стать иным.

Пожар гордыни переплавить в дым.

Пуще жизни на сердце хранить нательный крест — перо Царь Рыбы.

С тех пор Левше Земля и Небо стали по душе,

Даже смерть он благодарил в земной поклон.

С тех пор Левше с руки чертить на веслах по небу круги.

В облаках писать имена таких, как он, пером Царь Рыбы.

А в чистом поле луна!

Синий лес до небес!

А по небу гуляет Левша, босиком.

Вот те крест!

Жан сыңғырлап, Сенаны сол жаққа жамап жатыр.

Ол үшінші күні армандады - жеті көлдің ар жағында өзен ағып жатыр, -

Түбін соғып, жағаларын жылтыратып, орамға от шашып,

Лучит қалам үлгісі король Балықтар.

Баяғыда күздің түбі болған кезде

Үміттің көкжиегі, өмірдің кілті болды.

Бес нан бес мың ауызды тойдыратын.

Халықтың жол көрсетушісі болды, жүректе сәуле болды - Балық патшасының қауырсыны.

Ал ашық далада ай!

Көк орман көкке!

Ал Лефти аспанда жалаң аяқ жүреді.

Міне, бұл крест!

Сол жүректе өзімді көру менің жүрегімде жатыр,

Қара түбіне таң қалу үшін.

Сол қалпында қабылдаңыз

Және басқаша болыңыз.

Тәкаппарлық отын түтінге айналдыр.

Пекторальды крестті сақтау үшін жүректегі өмірден гөрі - Балықтар патшасының қауырсыны.

Содан бері Сол жер мен Аспан оларға ұнады,

Тіпті жерге тағзым етіп ажалға алғыс айтты.

Содан бері Лефти ескекпен аспан бойынша шеңберлер сызып келеді.

Бұлттарға Балықтар патшасы қаламмен өзі сияқты адамдардың атын жаз.

Ал ашық далада ай!

Көк орман көкке!

Ал Лефти аспанда жалаң аяқ жүреді.

Міне, бұл крест!