Дурак - Алиса

Как-то раз по весне ранней поманила пожар-птица

На дороги земли дурня — к солнцу тропы искать.

Над землёй городов крыши, а над крышами дым-сажа,

А над сажей — небес выше — солнца белая рать.

Сколько горя в нужде дурень мыкал, износил сапогов сотни,

А рубах изодрал столько, сколько трав истоптал.

По лесам собирал сказки да учился у птиц песням,

Веселил городов толпы, но ближе к солнцу не стал.

Ох, тропинки-лесенки прямо по земле в небеса,

Как найти, увидеть, да не проглядеть, не потерять.

А у неба радости — только солнцу глянешь утром в глаза,

Отвернёшь, укроешься, да слезою вспыхнешь опять, опять.

Припев:

Вот так!

В сказку словом льёмся.

Вот так!

Смеёмся!

Ходит дурак по земле босиком, берегами рек да опушкой леса.

Веселит дурак почтенный народ всё да по площадям городов.

И ты, как он, проходишь по земле, ему, как всем, тебе, как всем,

от рода по судьбе.

Иди своей дорогой, ищи свою тропу, найдет дурак, найдёшь и ты, Бог даст,

и я найду.

Припев:

Вот так!

В сказку словом льёмся.

Вот так!

Смеёмся!

Это только присказка, а сказка бежит речкой да дела не идут скоро.

Ближе к солнцу не стал дурень, но стал теплее сердцам.

Где бы он ни сложил песню, где бы ни проросло слово,

Стелет в небо из звёзд тропы по горячим следам.

Над землёй городов крыши, а над крышами дым-сажа,

А над сажей — небес выше — солнца белая рать.

Вот что столось весной ранней заманила пожар-птица

На дороги земли дурня — к солнцу тропы искать.

Бірде ерте көктемде отты құс шақырды

Ақымақ елдің жолдарында - күнге апаратын жолдарды іздеу.

Қалалар жерінің үстінде төбелер, ал шатырлардың үстінде түтін мен күйе бар,

Ал күйенің үстінде – аспан – күн – ақ әскер.

Қанша қайғы керек ақымақ күбірледі, жүздеген етіктерді тоздырды,

Ал шөпті таптағанша көйлекті жыртты.

Мен орманда ертегі жинадым, құстардан ән үйрендім,

Ол қалалардың тобырының көңілін көтерді, бірақ күнге жақындамады.

О, жер бетін көкке апаратын баспалдақ жолдары,

Қалай табуға болады, көруге болады, бірақ назардан тыс қалмау, жоғалтпау.

Аспанда қуаныш бар - таңертең күннің көзіне қараңыз,

Сен бұрылып, жасырынып, тағы да жылайсың.

Хор:

Бұл сияқты!

Сөзбен ертегіге құйамыз.

Бұл сияқты!

Күлейік!

Ақымақ жерде, өзен жағасында, орманның шетінде жалаңаяқ жүреді.

Ақымақ қалалардың барлық алаңдарында құрметті адамдарды күлдіреді.

Ал сен, ол сияқты жер бетінде жүресің, оған, басқалар сияқты, сен де, басқалар сияқты,

ұрпақтан тағдырдың жазуымен.

Өз жолыңмен жүр, жолыңды ізде, ақымақ табады, сен де табасың, Алла қаласа,

және мен табамын.

Хор:

Бұл сияқты!

Сөзбен ертегіге құйамыз.

Бұл сияқты!

Күлейік!

Бұл жай ғана сөз, бірақ ертегі өзендей ағып, іс тез жүрмейді.

Ақымақ күнге жақындамады, бірақ жүректер жылыды.

Ол қай жерде ән шығарса, қай жерде сөз өссе де,

Аспандағы жолдар жұлдыздардан қызу қуғында.

Қалалар жерінің үстінде төбелер, ал шатырлардың үстінде түтін мен күйе бар,

Ал күйенің үстінде – аспан – күн – ақ әскер.

Ерте көктемде осылай болды, от құсы азғырды

Ақымақ елдің жолдарында - күнге апаратын жолдарды іздеу.