Saahib Mera Ek Hai - Ajay Atul, Anand Raj Anand, Abida Parveen

Saahib mera ek hai, duja kaha na jaaye,

Duja Saahib jo kahun, saahib khada rachaaye.

My Master is one, without a second,

If I see multiplicity, it is also my Master’s play.

Maali aavat dekh ke, kaliyaan kare pukar,

Phool phool chun liye, kaal hamari baar.

Seeing the Master Gardener, the buds whisper to each other:

Fully blossomed ones are plucked away, our appointed day is near.

Chhah gayi chinta miti, manva beparvah

Jinko kachu na chaiye, woh hi Shahenshah.

If cravings are dissolved, worries go, mind becomes free,

He who wants nothing is surely the king of all kings.

Het preet sun jo mile, ta ko miliye dhaaye

Antar raakhe jo mile, taase mile balaaye.

You hasten to meet the ones who meet You with love,

Those who meet You with a pure heart, have indeed found a Friend unmatched.

Kabira te nar andh hai, guru ko kehte aur,

Har roothe Guru chhod hain, Guru roothe nahi chhod.

Kabir says, blinds are they who realize not the value of a true Master.

One may seek the shelter of God after displeasing God,

But there is no refuge after one is refused at the door of a Master.

Karta tha to kyun raha, ab kahe pachhtaye,

Bove pe babool ka, aam kahan se hoye.

Heedless I committed innumerable wrongs, now I suffer,

Nurturing the thistles of a barren tree, can one expect mango?

Sab Dharti kaagad karun, lekhan sab ban raaye,

Saat samand ki muss karun, Guru gun likha na jaye.

If the entire earth is a writing tablet, all the forest be its pen,

all waters of seven seas be its ink — even then the Lord’s praises remain

unfinished.

Ab guru dil mein dekheya, gaavan ko kachhu naahin,

Kabira jab tum gaavate, tab jana Guru nahi.

Once the Lord is recognized within the heart, there is nothing left to be told,

Kabir, whenever you tried to utter the mysteries, the knowledge of your Master

vanishes.

Main laaga uss ek se, ek bhaya sab maahin,

Sab mera main saban ka, tihan doosara naahin.

I am attached with that One, the One who is with all,

When everyone is mine, and I am everyone’s, there ends all duality.

Ja marne se jag dare, mere man anand,

Kab mar hun kab paahun, puran parmanand.

The world trembles at the thought of death, but its a matter of joy for me,

When shall I die, when shall I find the perfect joy (of the vision of the

Beloved)?

Sab ban to chandan nahi, shoore ke dal nahi,

sab samundra moti nahi yun Sadhu jag mahi.

Neither all forests are of sandalwoods, nor all teams are full of valiant

warriors,

nor all seas are filled with pearls;

likewise the real gnostics of God are

truly rare.

Jab hum jag mein pag dharyo, sab hanse hum roye,

Kabira ab aisi kar chalo, paache hansi na hoye.

When you came to this mortal world, everyone around you were happy to see you

and you were the only one weeping.

Kabir, now be in this world such that none laugh at your behind

but you yourself depart the world laughing, leaving all weeping, mourning.

Agun kiye to bahu kiye, karat na mani haar,

Bhaven banda bhakshe, bhaaven gardan maar.

Tirelessly so many misdeeds have been committed,

Now that I’ve realized O Lord, do as You please.

Sadhu bhukha bhaav ka, dhan ka bhookha naahin,

Dhan ka bhookha jo phire, so to Saadhu nahi.

Having no appetite for material wealth, true saints are hungry only for love,

Those who thirst after material wealth are not saintly at all.

Saahib sun sab hott hai, bande te kachhu naahin,

Rai te parbat kare, parbat rai mahi.

Listen friend!

This world has nothing for you, vanity of vanities.

Seriously narrow is the passage to salvation, smaller even than the mustard

seed.

Jyun til mahi tel hai, jyun chakmak mein aag,

Tera Sain tujh mein base, jaag sake to jaag.

Oil is found Inside the sesame seed, inside flinstone is fire, like that

Your Lord is within, now awaken to That truth if you dare!

— from the Sufi Kalaam of Kabir, the Mystic Saint of Medieval India

(and with additional lines from original)

Саахиб мера эк хай, дужа каха на жаайе,

Дужа Саахиб жо кахун, саахиб хада рачаайе.

Менің қожайын бір секундсыз 

Егер мен көптік көретін болсам                                                                                                                                                                                                              

Маали аават дех ке, калияан каре пукар,

Пуол пхул чун лийе, каал хамари баар.

Шебер бағбанды көрген бүршіктер бір-бірімен сыбырласады:

Толық гүлдегендер жұлынды, белгіленген күніміз жақын.

Чхах гайи чинта мити, манва бепарвах

Джинко качу на чайе, сәлем Шахеншах.

Құмарлық сейілсе, уайымдар кетеді, ой еркін болады,

Ештеңені қаламайтын адам барлық патшалардың патшасы екені сөзсіз.

Het preet sun jo mile, ta ko miliye dhaaye

Antar raakhe jo mile, taase mile balaaye.

Сізді сүйіспеншілікпен қарсы алатындарды кездесуге асығасыз,

Сізді таза жүрекпен кездесетін адам                                            Теңдей  Дос  тапты.

Кабира те нар андх хай, гуру ко кехте аур,

Har roothe Guru chhod hain, Гуру roothe nahi chhod.

Кабир: «Нағыз Ұстаздың қадірін түсінбейтіндер соқырлар» дейді.

Құдайды ренжіткеннен кейін Алладан пана іздеуге болады,

Бірақ қожайынның есігінен бас тартқаннан кейін пана жоқ.

Карта tha to kyun raha, ab kahe pachhtaye,

Bove pe babool ka, aam kahan se hoye.

Сансыз жамандық жасадым, қазір қазаладым,

Бедеу ағаштың ошағандарын өсіріп, манго күтуге бола ма?

Саб Дхарти каагад карун, лехан саб бан раайе,

Saat samand ki muss karun, Guru gun likha na jaye.

Бүкіл жер жазушы таблеткасы болса, бар орман оның қалам  болса 

Жеті теңіздің барлық сулары оның сиясы болса да, Жаратқан Иенің мадақтауы сақталады

аяқталмаған.

Аб гуру дил меин дехея, гааван ко качху наахин,

Кабира жаб тум гаавате, таб jana Guru nahi.

Жаратқан Иені жүректе мойындаған соң, айтатын ештеңе қалмайды,

Кабир, сіз жұмбақтарды айтқыңыз келген сайын Ұстаз   білім           

жоғалады.

Main laaga uss ek se, ek bhaya sab maahin,

Sab mera main saban ka, tihan doosara naahin.

Мен бәрімен бірге байланыстымын,

Барлығы менікі болса, ал мен бәріндік болсам, екі жақтылық бітеді.

Ja marne se jag Dare, жай адам Ананд,

Каб мар хун каб паахун, пуран пармананд.

Дүние өлімді ойлағанда дірілдейді, бірақ мен үшін бұл қуаныш,

Мен қашан өлсем, мен кемелді қуанышты қашан таба аламын (көру қабілеті)

Сүйікті)?

Sab ban to chandan nahi, shoore ke dal nahi,

саб самундра моти нахи юн Садху яг махи.

Ормандардың бәрі сандал ағаштарынан емес, барлық командалар батылдарға толы емес

жауынгерлер,

барлық теңіздер інжу-маржанға толы емес;

Құдайдың нағыз гностиктері де солай

шынымен сирек.

Джаб хум джаг меин паг дарё, саб ханс хум ройе,

Кабира аб айси кар чало, пааче ханси на хойе.

Сіз осы ажалды әлемге келгенде, айналаңыздағылардың бәрі сізді көргеніне қуанышты

Сен жалғыз жыладың.

Кабир, енді сенің артыңа ешкім күлмейтіндей өмірде бол

бірақ сен күліп әлемді жылап, жоқтауды тастап кетесің.

Агун кие то баху кие, карат на мани хаар,

Бхавен банда бхакше, бхаавен гардан маар.

Жалықпай талай зұлымдық жасалды,

Енді мен түсіндім, Уа, Ием, қалағаныңды  істе.

Садху бхукха бхав ка, дхан ка бхуха наахин,

Dhan ka bhookha jo phire, сондықтан Саадху нахи.

Материалдық байлыққа тәбеті жоқ, нағыз әулиелер тек махаббатқа аш болады,

Материалдық байлыққа сусағандар мүлде әулие емес.

Саахиб sun sab hott hai, bande te kachhu naahin,

Рай те парбат каре, парбат рай махи.

Тыңдашы дос!

Бұл дүниеде сіз үшін ештеңе жоқ, бос әурешілік.

Құтқарылатын жол өте тар, тіпті қышадан да кішірек

тұқым.

Джюн тил махи тел хай, джюн чакмак меин ааг,

Tera Sain tujh mein base, jaag sake to jaag.

Май табылады Күнжіттің ішінде, шақпақ тастың ішінде от сияқты

Раббың ішіңде, енді батылдық танытсаң, осы шындықты оят!

— Ортағасырлық Үндістанның мистикалық әулие                сопылық  Калам          сопылық  Калам          сопылық  Калам       сопылық         сопылық Калаам   ден 

(және түпнұсқадан қосымша жолдармен)