Дотла - Адвайта, Lotos

Шпили высоток, как иглы — пронзали небо.

Искали свет руками тощими, света там не было.

Медали деда заржавели, о них забыли,

А черно-белые снимки снова покрылись пылью.

С утра в метро люди — зомби, том Мураками,

Не диктор ли с умным лицом сделал их дураками?

Взгляд бездушный и холодный, почти что робот, —

Он заменил сердце в груди на тысячу моторов.

Мы ищем методики, чтобы душа не простыла.

Прости мир, но я — не вижу смысла в стрельбе холостыми.

И если есть чувство, что греют — пусть не остынет.

А если добра нет внутри, ты — как узник пустыни.

Мы не заметили сами, как стали детьми сети.

Променяв своё «Я» — на E-mail и ID.

Упустили из виду или просто забыли

Тот момент, брат, когда нам всем обрезали крылья.

Припев:

Минуты дотла пусть горят, пепел по ветру.

Зачем мы здесь — еще не поняли, среди обрывков бумаг.

Зима.

И не выбраться нам, никак.

Минуты дотла пусть горят, пепел по ветру.

Зачем мы здесь — еще не поняли, среди обрывков бумаг.

Зима.

Но, мы — справимся, наверняка!

Летим, как змей в небе, но медленно вниз.

Серые будни давят нас, чтоб в выходные был отрыв без границ.

Чтобы мир не завис, пока пилим кусочек Рая.

Боимся падать, ведь и так уже ходим по краю.

Мой город правил — не знает.

Даже окутавшись в пламя,

Боль плавно перейдет из горьких слёз в память.

И останется лишь осадок на дне,

И то, который не скоро, но все же пройдет.

Давай быстрей, ведь здесь все куда-то хотят успеть, —

Обнять близких, залечь в теплую постель,

Упасть в тень и убиться глазами в экран.

Вы видите лица, что плачут?

Я — да!

Я там, где пропадают беспощадно года.

Таймер не в силах отдать, что ты только что потерял.

Если есть выход — то рядом, если не веришь — стреляй.

Но светом солнце тебе улыбнется навряд ли…

Припев:

Минуты дотла пусть горят, пепел по ветру.

Зачем мы здесь — еще не поняли, среди обрывков бумаг.

Зима.

И не выбраться нам, никак.

Минуты дотла пусть горят, пепел по ветру.

Зачем мы здесь — еще не поняли, среди обрывков бумаг.

Зима.

Но, мы — справимся, наверняка!

Над моим городом все так же нависают облака.

Пускай мы не воевали, не спасались от блокад,

Но, если этот снег не растает, мы — наверняка растаем сами,

Но, это — впрочем, а пока…

Горит пламенем белым свет, пламя не верит всем!

И если быть кем-то выходит здесь, то стоит повисеть еще немного…

Долой огрызки ишачих чувств!

Нет Бога!

Нам нужно выше, еще чуть-чуть по нотам.

И в этом мире сером — ждать нонсенс, кого-то…

Город реклам, греха, либо анонсов работы.

Мы выставляем на показ только куски избитых фраз!

Ты хочешь мира?

Так, — на!

Вот он!

Минута, и мы парим над самими собой,

Ломая крыльями баррикады повседневных забот.

Что тут?

Видимо то, что люди прячут дома за шторой…

Припев:

Минуты дотла пусть горят, пепел по ветру.

Зачем мы здесь — еще не поняли, среди обрывков бумаг.

Зима.

И не выбраться нам, никак.

Минуты дотла пусть горят, пепел по ветру.

Зачем мы здесь — еще не поняли, среди обрывков бумаг.

Зима.

Но, мы — справимся, наверняка!

Биік шыңдар аспанға инедей қадалады.

Арық қолдарымен жарық іздеді, жарық жоқ.

Атаның ордендері тот басып, ұмыт болды,

Ал ақ-қара суреттерді қайтадан шаң басып кетті.

Таңертең метрода адамдар зомби, Том Мураками,

Ақылды жүзді диктор оларды ақымақ қылмады ма?

Түрі жансыз және суық, робот сияқты дерлік, —

Кеудедегі жүректі мың моторға ауыстырды.

Жанға салқын тиіп қалмас үшін амалдарды іздейміз.

Дүниені кешіріңіз, бірақ мен бос орындарды атудың мәнін көрмеймін.

Ал егер олар жылып жатыр деген сезім болса, суытпасын.

Ішінде жақсылық болмаса, айдаланың тұтқынындайсың.

Қалай желінің баласы болғанымызды өзіміз байқамай қалдық.

Электрондық пошта мен жеке куәлігім үшін "Мен"-ді өзгертті.

Көз алдында жоғалған немесе жай ұмытылған

Сол сәт, ағайын, бәріміздің қанатымыз қайырылған.

Хор:

Минуттар жерге жансын, желге күл.

Неліктен біз мұндамыз - біз әлі күнге дейін түсінбейміз, қағаз сынықтары арасында.

Қыс.

Ал біз шыға алмаймыз, амал жоқ.

Минуттар жерге жансын, желге күл.

Неліктен біз мұндамыз - біз әлі күнге дейін түсінбейміз, қағаз сынықтары арасында.

Қыс.

Бірақ, біз міндетті түрде басқарамыз!

Біз аспанда батпырауық ұшамыз, бірақ баяу төмен.

Күнделікті сұр өмір бізді басып жатыр, сондықтан демалыс күндері шекарасыз алшақтық бар.

Жәннаттың бір бөлшегін көріп жатқанда дүние тоңып қалмасын.

Біз құлап қалудан қорқамыз, өйткені біз қазірдің өзінде шетімен келе жатырмыз.

Менің қалам ережені білмейді.

Тіпті жалынға оранған

Ауырсыну ащы көз жасынан жадқа біркелкі өтеді.

Ал түбінде тек шөгінді қалады,

Жақында емес, бірақ бәрібір өтеді.

Асықайық, өйткені мұнда бәрі бір жерде уақытында болғысы келеді, -

Жақындарыңызды құшақтап, жылы төсекке жатыңыз,

Көлеңкеге түсіп, экранда көздеріңізбен өзіңізді өлтіріңіз.

Сіз жылаған жүздерді көресіз бе?

Мен иә!

Жылдар аяусыз жоғалып кететін жерде менмін.

Таймер сіз жоғалтқан нәрсені қайтара алмайды.

Шығудың жолы болса, жақын жерде, сенбесеңіз, атыңыз.

Бірақ күн сізге нұрмен күлуі екіталай...

Хор:

Минуттар жерге жансын, желге күл.

Неліктен біз мұндамыз - біз әлі күнге дейін түсінбейміз, қағаз сынықтары арасында.

Қыс.

Ал біз шыға алмаймыз, амал жоқ.

Минуттар жерге жансын, желге күл.

Неліктен біз мұндамыз - біз әлі күнге дейін түсінбейміз, қағаз сынықтары арасында.

Қыс.

Бірақ, біз міндетті түрде басқарамыз!

Бұлттар әлі күнге дейін менің қаламның үстінде.

Соғыспайық, өзімізді блокададан құтқармайық,

Бірақ егер бұл қар ерімесе, біз өзімізді ерітеміз,

Бірақ, бұл, дегенмен, бірақ әзірге ...

Жарық ақ жалынмен жанады, Жалын әркімге сенбейді!

Ал егер біреу болу осында шықса, онда тағы да ілулі тұрған жөн...

Есек сезімнің түкпірлері!

Құдай жоқ!

Біз жоғарырақ, ноталарда сәл көбірек болуымыз керек.

Бұл сұр әлемде - бос сөзді күту, біреу ...

Жарнамалар, күнә немесе жұмыс туралы хабарландырулар қаласы.

Біз тек бұрмаланған сөз тіркестерін ашамыз!

Сіз бейбітшілікті қалайсыз ба?

Иә, қосулы!

Мінеки!

Бір минут, және біз өзімізден жоғары көтерілеміз,

Күнделікті уайымдардың баррикадаларын қанатпен бұзу.

Не хабар?

Шамасы, адамдар үйде шымылдықтың артына не жасырады ...

Хор:

Минуттар жерге жансын, желге күл.

Неліктен біз мұндамыз - біз әлі күнге дейін түсінбейміз, қағаз сынықтары арасында.

Қыс.

Ал біз шыға алмаймыз, амал жоқ.

Минуттар жерге жансын, желге күл.

Неліктен біз мұндамыз - біз әлі күнге дейін түсінбейміз, қағаз сынықтары арасында.

Қыс.

Бірақ, біз міндетті түрде басқарамыз!