Корабли - Адвайта

Однажды нам придется отойти от причала,

И бросить якорь в морях совсем незнакомых.

Карта потеряна, и не найти точки начальной;

И даже звезды на небе шепчут, как обреченному.

На каждый корабль найдется свой айсберг,

Он обязательно его затопит.

А мы всего лишь жертвы обстоятельств,

И ту мечту, к которой плыли, уже не помним.

Припев:

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли.

Чувствую, как льет слезами небо,

Мое судно разбито, курс порой неверный.

Но верю, доплыть хватит сил.

Пусть остальные говорят, что псих.

Мне хватит надежды.

Отдал все, не потеряв себя,

Ветер несет, широко расправлены паруса.

Тут либо слабак, либо стоять до конца,

И моя цель постоянна, что никогда не меняет лица.

Но что там, за пеленой тумана?

Убитое время, убитые планы.

Где судьбы сгорают, жизни в роли товара,

Давай, наш берег близко, скоро узнаем.

Припев:

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли.

Не повторится все, опять плыву,

Все как-нибудь, когда-то там, но переживу.

Теряю теплоту, кому-то, сам себе твержу:

Что все нормально, как обычно по тихой затянет.

Пересекаемся взглядами, нас миллионы!

Все в одном направлении, — одна дорога.

Только часто все это нам непонятно,

Как мы друг другу нужны!

Когда-нибудь буря утихнет и над головами окажутся звезды.

Не будет ни боли, потерь, ни глухой тишины, пронзающей воздух.

Нам останется парус, растрепанный парус, —

Намек на победу и ветер надежды, не хватает лишь малость.

Последний рывок к горизонту.

Мы обеспечены правильным курсом.

Осталось лишь выкинуть за борт копленый, обесцвеченный мусор.

Это чувство знакомо, одиночество давит,

Маяками, ветром, и в мыслях, как в океане.

Припев:

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли.

Бір күні біз пирстен алыстауымыз керек,

Және мүлдем бейтаныс теңіздерде якорь.

Карта жоғалды және бастапқы нүкте табылмайды;

Ал аспандағы жұлдыздар да ақырет болған адамға сыбырлайды.

Әр кеменің өз айсбергі бар,

Ол міндетті түрде оны су басады.

Біз жай ғана жағдайлардың құрбанымыз,

Ал біз жүзіп бара жатқан арманымыз енді есімізде жоқ.

Хор:

Біз кемеміз, біз сенімен бірге армандардың жағасына жүземіз,

Бірақ тағы да шамшырақ шамдарына алданып қаламыз.

Кемелер сияқты.

Біз кемеміз, біз сенімен бірге армандардың жағасына жүземіз,

Бірақ тағы да шамшырақ шамдарына алданып қаламыз.

Кемелер сияқты.

Біз кемеміз.

Мен аспанның көз жасын төгетінін сеземін

Менің кемем бұзылды, бағыт кейде дұрыс емес.

Бірақ мен жүзуге күш жететініне сенемін.

Қалғандары жынды екеніңді айтсын.

Менің үмітім жеткілікті.

Мен өзімді жоғалтпай бердім,

Жел көтереді, желкендері кең.

Бұл не әлсіз, не соңына дейін тұру,

Ал менің мақсатым тұрақты, ол ешқашан өзгермейді.

Бірақ тұман перденің артында не бар?

Өлі уақыт, өлі жоспарлар.

Тағдырлар жанған жерде тауар болып өмір сүреді

Жүр, жағамыз жақын, жақын арада білеміз.

Хор:

Біз кемеміз, біз сенімен бірге армандардың жағасына жүземіз,

Бірақ тағы да шамшырақ шамдарына алданып қаламыз.

Кемелер сияқты.

Біз кемеміз, біз сенімен бірге армандардың жағасына жүземіз,

Бірақ тағы да шамшырақ шамдарына алданып қаламыз.

Кемелер сияқты.

Біз кемеміз.

Бәрі қайталанбайды, мен тағы да жүземін,

Бәрі әйтеуір, бір кездері бар, бірақ мен аман қаламын.

Мен біреуге жылуымды жоғалтамын, өзіме қайталаймын:

Бәрі жақсы, әдеттегідей, тыныштықпен жалғасады.

Біз көзқарастарды қиылысамыз, біз миллиондағанбыз!

Барлығы бір бағытта, бір жолда.

Көбінесе біз мұның бәрін түсінбейміз,

Біз бір-бірімізге қаншалықты мұқтажбыз!

Бір күні боран басылып, жұлдыздар төбеде болады.

Ауаны тесетін ауыртпалық, жоғалту, саңырау үнсіздік болмайды.

Бізге желкен, өңсіз желкен қалады, -

Жеңістің лебі мен үміт желінің азы ғана жетіспейді.

Көкжиекке қарай соңғы секіріс.

Біз дұрыс курспен қамтамасыз етеміз.

Тек ысталған, түсі өзгерген қоқысты бортқа лақтыру ғана қалады.

Бұл сезім таныс, жалғыздық басады,

Маяктар, жел және мұхиттағы сияқты ойларда.

Хор:

Біз кемеміз, біз сенімен бірге армандардың жағасына жүземіз,

Бірақ тағы да шамшырақ шамдарына алданып қаламыз.

Кемелер сияқты.

Біз кемеміз, біз сенімен бірге армандардың жағасына жүземіз,

Бірақ тағы да шамшырақ шамдарына алданып қаламыз.

Кемелер сияқты.

Біз кемеміз.