Nature, The Gentlest Mother - Аарон Копленд, Martha Lipton

Nature, the gentlest mother

Impatient of no child

The feeblest or the waywardest, —

Her admonition mild

In forest and the hill

By traveller is heard

Restraining rampant squirrel

Or too impetuous bird

How fair her conversation

A summer afternoon, —

Her household, her assembly;

And when the sun goes down

Her voice among the aisles

Incites the timid prayer

Of the minutest cricket

The most unworthy flower

When all the children sleep

She turns as long away

As will suffice to light her lamps;

Then, bending from the sky

With infinite affection

And infiniter care

Her golden finger on her lip

Wills silence everywhere

Табиғат, ең мейірімді ана

Ешқандай балаға шыдамсыз

Ең әлсіз немесе ең жолсыз, —

Оның ескертуі жұмсақ

Орманда және төбеде

Саяхатшы  тыңдайды

Жайылған тиінді тежеу

Немесе тым ұшқыр құс

Оның әңгімесі қандай әділетті

Жазғы түстен кейін, —

Оның үй шаруашылығы, оның жиналысы;

Ал күн батқанда

Оның даусы дәліздер арасында

Қорқақ намазға шақырады

Ең кішкентай крикет

Ең лайықсыз гүл

Барлық балалар ұйықтап жатқанда

Ол ұзақ  бұрылады

Оның шамдарын жағуға жеткілікті;

Содан кейін, аспаннан иілу

Шексіз сүйіспеншілікпен

Және шексіз қамқорлық

Оның алтын саусағы ернінде

Барлық жерде үнсіздік орнатады