Романс - Алексей Рыбников

О, жизнь без завтрашнего дня!

Ловлю измену в каждом слове,

И убывающей любови

Звезда восходит для меня.

Так незаметно отлетать,

Почти не узнавать при встрече.

Но снова ночь.

И снова плечи

В истоме влажной целовать.

Путник милый -город дальний,

унеси мои слова, чтобы сделался печальней тот, кем я еще жива.

Тебе я милой не была,

Ты мне постыл.

А пытка длилась,

И, как преступница томилась

Любовь, исполненная зла.

То словно брат сидишь, молчишь.

Но если встретимся глазами —

Тебе клянусь я небесами,

В огне расплавится гранит.

О, ертеңсіз өмір!

Мен сатқындықты әр сөзден аламын,

Және махаббаттың жоғалуы

Мен үшін жұлдыз шығып тұр.

Соншалықты сезілмейтіндей ұшып кетіңіз

Кездесу кезінде танылмайтын дерлік.

Бірақ тағы түн.

Және тағы да иықтар

Ылғал күйде сүйіңіз.

Құрметті саяхатшы – алыс қала,

Менің тірі жүргенім мұңайсын деп, сөзімді алып таста.

Мен саған жақсы болмадым

Сен мені ұятқа қалдырдың.

Ал азаптау ұзаққа созылды

Қылмыскер қалай талып қалды

Зұлымдыққа толы махаббат.

Отырған аға сияқты, үндемейді.

Бірақ егер біз көзге түссек -

Мен саған аспанмен ант етемін

Гранит отта еріп кетеді.