Corigliano: The Ghosts of Versailles / Act II - "Once There Was A Golden Bird" - Renée Fleming, Philharmonia Orchestra, Sebastian Lang-Lessing

Marie-Antoinette

Once there was a golden bird

a bird who lived in a silver cage.

I never saw the world outside.

I never knew the world of pain.

Dreams, which every hour

and every day bloom more beautiful,

and with their heavenly tidings

blissfully pervade my mind?

Dreams, which like sublime light

penetrate my soul

to paint there an eternal image:

forgetting all, remembering one!

Dreams, like the spring sun

kissing the flowers from the snow—

to a welcome of undreamed-of joys

from the new day,

To grow, to bloom,

to impart their scent as they dream,

fading softly at your breast

to then sink into the grave

I did not know, did not know!

I have to stay, Beaumarchais,

and I have to die.

For there was no peace,

I wandered, cold, bitter, empty,

until with your art and love you called me.

You taught me that acceptance is the only

road to freedom

and forgiveness sets our spirit free to fly.

Floating, rising, soaring,

delight, rapture, paradise!

Thank you for this moment of peace.

I suffered here in endless night.

And then you came and brought me light.

I love you.

Мари-Антуанетта

Бірде алтын құс болыпты

күміс торда өмір сүрген құс.

Мен ешқашан сыртқы әлемді көрген емеспін.

Мен ешқашан ауырсыну әлемін білмедім.

Әр сағат сайын болатын армандар

және күн сайын әдемі гүлдейді,

және олардың көктегі хабарларымен

менің ойымды бақытты                                          

Керемет жарықты ұнататын армандар

менің жаныма ену

 мәңгілік бейне бояу үшін:

барлығын ұмыту, бірін еске түсіру!

Көктемгі күн сияқты армандар

қардағы гүлдерді сүйіп,

армандамаған қуанышқа  қош келдіңіз

жаңа күннен,

Өсуге, гүлденуге,

олар армандағандай иіс шығару үшін,

кеудеңізде жұмсақ өшеді

 содан кейін қабірге бату үшін

Мен білмедім, білмедім!

Мен қалуым керек, Бомарше,

және мен өлуім керек.

Бейбітшілік болмағандықтан,

Мен қыдырдым, суық, ащы, бос,

Өнеріңмен, махаббатыңмен мені шақырғанға дейін.

Сіз маған қабылдаудың жалғыз екенін үйреттіңіз

бостандыққа апаратын жол

және кешірім біздің рухымызды еркін етеді.

Жүзу, көтерілу, қалықтау,

рахат, рахат, жұмақ!

Осы тыныштық  сәті үшін рахмет.

Мен бұл жерде түссіз түнде азап шектім.

Сосын сен келіп, маған нұр әкелдің.

Мен сені жақсы көремін.