Голубой вагон - ВИА «Волга-Волга»

Солнце село за лесок, дальняя дорожка,

Мне до миличкой часок, да ещё немножко.

Уж совсем недолго ей дома ждать милочка.

Месяц вышел из ветвей молодая ночка,

Где-то свидимся с тобою, за каким пригорком?

Звезды вышли к водопою, мыши все по норкам,

Пьяным воздухом напьюсь по пути к невесте,

Никуда не тороплюсь я уже на месте.

Тянется-тянется этот дивный сон,

Еду я, пьяница, молод и влюблён.

Через брод, огород и через огонь

Катится-катится голубой вагон,

Катится-катится голубой вагон.

Изогнувшись буквой зю, я посею семя.

Сердце я твоё пронзю, и пространство-время.

Сколько ехать мне ещё - мало или много,

Но докатит колесо к твоему порогу.

Тянется-тянется этот дивный сон,

Еду я, пьяница, молод и влюблён.

Через брод, огород и через огонь

Катится-катится голубой вагон,

Катится-катится голубой вагон.

Солнце встало за рекой - в двух шагах отсюда.

До него подать рукой - до обеда буду.

Орманның артына күн батты, ұзақ жол,

Мен бір сағатқа бір мильге дейін барамын, және одан да көп.

Ол үйде көп күтпейді, қымбаттым.

Жас түннің бұтақтарынан ай шықты,

Біз сенімен бір жерде кездесеміз, қай төбенің артында?

Жұлдыздар су төгетін шұңқырға шықты, тышқандардың бәрі күзенде,

Келінге барар жолда мас ауаға мас боламын.

Мен асықпаймын, қазірдің өзінде бармын.

Бұл ғажайып арман созылады,

Мен көлік жүргіземін, мас, жас және ғашықпын.

Форд арқылы, бақ арқылы және от арқылы

Домалау, домалау көк вагон,

Көк вагон домалап, домалап жатыр.

Зю әрпін қисық, Тұқым себемін.

Мен сенің жүрегіңді тесермін, кеңістікті де.

Тағы қанша баруым керек - аз немесе көп,

Бірақ доңғалақ сіздің есігіңізге дейін айналады.

Бұл ғажайып арман созылады,

Мен көлік жүргіземін, мас, жас және ғашықпын.

Форд арқылы, бақ арқылы және от арқылы

Домалау, домалау көк вагон,

Көк вагон домалап, домалап жатыр.

Күн өзеннің ар жағында - бұл жерден тас лақтым жерде көтерілді.

Оның алдында, тас лақтыру - мен кешкі ас алдында боламын.