Tu Palido Final - Julio Sosa

Tu cabellera rubia

Caía entre las flores

Pintadas del percal

Y había en tus ojeras

La inconfundible huella

Que hablaba de tu mal…

Fatal

El otoño, con su trágico

Murmullo de hojarascas

Te envolvió

Y castigó el dolor…

Después todo fue en vano

Tus ojos se cerraron

Y se apagó tu voz

Llueve

La noche es más oscura…

Frío

Dolor y soledad…

El campanario marca

La danza de las horas

Un vendedor de diarios

Se va con su pregón…

¡Qué triste está la calle./…

¡Qué triste está mi cuarto…

¡Qué solo sobre el piano

El retrato de los dos…

El pañuelito blanco

Que esconde en sus encajes

Tu pálido final

Y aquella crucecita

—regalo de mi madre—

Aumentan mi pesar…

No ves

Que hasta llora el viejo patio

Al oír el canto amargo

De mi amor

Y mi desolación…

¡Porque las madreselvas

Sin florecer te esperan

Como te espero yo!

сенің ақшыл шашың

гүлдердің арасына түсті

калико гвинея құсы

Сіздің қара шеңберлеріңізде болды

Айнымас із

Ол сенің жамандығың туралы не айтты...

Өлім

Күз өзінің трагедиясымен

Жапырақ қоқысының сыбдыры

сені орап алды

Және азапты жазалады ...

содан кейін бәрі бекер болды

көздерің жұмылды

Ал сенің дауысың өшіп қалды

Жаңбыр жауып тұр

Түн қараңғы...

Суық

Азап пен жалғыздық...

Қоңырау мұнарасы белгілейді

Сағат биі

Газет сатушы

Ол өз жарлығымен кетеді...

Көше қандай қайғылы./…

Менің бөлмем қандай қайғылы...

Пианинода қандай жалғыздық

Екеуінің портреті…

ақ орамал

Оның шілтерінде не жасырылады

сенің ақшыл аяғың

және бұл кішкентай крест

— анамның сыйлығы—

Олар менің қайғымды арттырады...

Сіз көрмейсіз

Тіпті ескі патио да жылайды

Ащы әнді тыңдау

Менің махаббатымнан

Ал менің қаңырап қалғаным...

өйткені ырғай

Гүлденбей олар сені күтеді

Мен сені қалай күтемін!