Левиафан - 25/17

Я был малым, копал червей, ходил рыбачить,

с собою брал сиг пачку, что купил на сдачу

тайком от мамки, ну и так, чтоб не спалил батя,

не то лещей вместо щуки не миновать мне.

Сидел смотрел на поплавок и представлял, как

там где-то в липкой темноте таятся сом и рак,

русалки с титьками и Митька, что утоп тем летом,

а мы с ним вместе прямо здесь курили сигареты.

Вдруг кто-то заглотил наживку и дёрнул за леску,

да так резко, как в женской бане занавеску.

Я упал на дно, уплыл на глубину,

хлебанул воды, залёг за глыбину.

Там я покрылся чешуёю, отрастил плавники

и по течению реки, через чащу тайги,

поля, солончаки меня тащило в океан,

теперь я чудище морское - левиафан...

Меня считают капитаны исчадием ада,

но я не делал выбор - быть святошей или гадом.

Когда я был пионером, то я мечтал о кладе,

как о Трое Шлиман, начитавшись Илиады.

Стали моими все подводные сокровища,

что наследники империй на крови, ища,

как на приманку попадают в пасть чудовища,

которое мечтает лишь о тарелке борща,

увидеть мамку, братьев, батю, сесть за стол,

на сеновале девке спелой задрать подол,

потом уснуть, как медведь, обворовавший пчёл,

я так мечтал, одно я только не учёл...

Чтобы вернуться на берег, надо найти замену,

тут не помогут ни акула, ни скат, ни мурена.

И вот я, притаившись, без движений, как полено,

жду рыбака-мальчишку из новых поколений.

Мен кішкентай едім, құрт қаздым, балық ауладым,

Мен өзіммен бірге айырбастау үшін сатып алған бір қорап сигті алдым

анадан жасырын, сондықтан әке күйіп қалмас үшін,

Әйтпесе шортанның орнына менен қашып құтыла алмайды.

Сат қалтқыға қарап, қалай болғанын елестетті

сонда, жабысқақ қараңғылықтың бір жерінде сом балық пен қатерлі ісік жатыр,

сиськи бар су перілері мен сол жазда суға батқан Митка,

Біз онымен осы жерде темекі тарттық.

Кенет біреу жемді алып, желіні тартып алды,

иә, әйелдер ваннасындағы перде сияқты өткір.

Мен түбіне құладым, тереңге жүздім,

бір жұтым су алды да, тастың артына жатты.

Онда мен өзімді қабыршақпен жауып, қанаттар өсірдім

және өзен бойында, тайганың қалың шоғыры арқылы,

өрістер, тұзды батпақтар мені мұхитқа сүйреп,

енді мен теңіз құбыжығымын - Левиафан ...

Капитандар мені жын санайды,

бірақ мен таңдау жасамадым - әулие болу немесе бауырымен жорғалаушы болу.

Пионер болған кезімде мен қазынаны армандадым

«Илиаданы» оқыған Трой Шлиман туралы.

Барлық су асты қазыналары менікі болды,

Қандағы империялардың мұрагерлері іздейді,

жем құбыжықтың аузына түскендей,

кім тек бір тарелка борщты армандайды,

ананы, ағаларды, әкелерді көр, дастарханға отыр,

піскен қыздың етегін көтеріп, пішенде,

содан кейін араларды тонаған аю сияқты ұйықтап қалады,

Мен көп армандадым, мен ескермедім ...

Жағаға оралу үшін сізге ауыстыру керек,

мұнда акула да, скаттар да, мурен де көмектеспейді.

Міне, мен тығылып тұрмын, қозғалмай, бөрене сияқты,

Мен жаңа ұрпақтан балықшы баланы күтемін.