Snow - Shallow Rivers

Revive

Come alive

Soon your soul will breathe again

Into me

She is a painter of my burden

Nothing more to bear

With every touch

She takes away

A shadow from my day

As cold as her kiss

In a wilderness

Do I exist?

Wandering

White silver in the air

Faintly it descends

So let it snow

Until she fills my chest with lead of spells

By her words my mind possessed

With eyes staring at her freezing mouth

My body is of fragile ice

Mesmerized no frost I felt

Disappearing

Frozen there she laid

With crystal eyes wide open

She comes alive

Under the gentle snow

The leaden ghost

She’s watching the sea with steady eyes of a roamer

Abandoned forevermore a spirit of the shore

Enchanting restless waters, whose depths enshrined her life

Cold and petrified

She’s searching the truth she’ll never know

In a cadence of forgetfulness

A damnatory weakness of her failure

Behind the veil of haze a wraith I see

Shining grey

A formless figure of endless suffering

A transparent shell of human being

Then spilled a tear

The girl cried loud

The name of the beloved one,

Who waited on the shore that day

With all hopes wrecked and swept away

And then she sighed again,

Revealed to me a secret

Of my end

You blind my eyes.

I can’t see

Your leaden light unto me

This unbearable numb pain in my ears

A haunting voice I cannot resist

It terrors my mind

I just cannot reach your words behind

Unconscious

I step into water

While soft winds die down,

The cold water sun I see

Are you a ghost of the leaden light shining?

Your words are full of sense, but I can’t hear you

While soft winds die down…

Жандану

Тірі кел

Жақында сіздің жаныңыз қайтадан тыныс алады

Маған

Ол менің ауыртпалығымның суретшісі

Басқа шыдайтын ештеңе жоқ

Әрбір түртумен

Ол алып кетеді

Менің күнімнен көлеңке

Оның сүйгеніндей суық

Шөл далада

Мен бармын ба?

Кезбе

Ауада ақ күміс

Ол аздап төмендейді

Сондықтан қар жаусын

Ол менің кеудемді сиқырлы қорғасынға толтырғанша

Оның сөздерінен менің санам ұшты

Оның мұздаған аузына қадалған көздерімен

Менің денем нәзік мұздан

Ешқандай аязды сезіндім

Жоғалып кету

Ол жерде қатып қалды

Кристалл көздері кең ашылған

Ол тірі келеді

Жұмсақ қар астында

Қорғасын елес

Ол роумердің тұрақты көздерімен теңізге қарап отыр

Жағалаудың рухын мәңгілікке қалдырды

Тереңдігі оның өмірін бейнелейтін сиқырлы тыныш сулар

Суық және тасталған

Ол ешқашан білмейтін шындықты іздейді

Ұмытшақтық  каденциясында

Оның сәтсіздігінің ауыр әлсіздігі

Тұман пердесінің ар жағында мен көремін

Жарқыраған сұр

Шексіз азаптың пішінсіз бейнесі

Адамның мөлдір қабығы

Содан бір көз жас  төгілді

Қыз қатты жылады

Сүйіктінің аты,

Сол күні жағада кім күтті

Үміт үзіліп, сыпырылып кетті

Сосын ол тағы күрсініп,

Маған  құпия  ашты

Менің соңымнан 

Сен менің көзімді соқырсың.

Мен көре алмаймын

Маған сенің қорғасын нұрың

Менің құлағымдағы бұл төзгісіз ауырсыну

Мен төтеп бере алмайтын жанды дауыс

Бұл менің ойымды қорқытады

Мен сөздеріңізге жете алмаймын

Ессіз

Мен суға түсемін

Жұмсақ желдер сөніп жатқанда,

Мен көріп тұрған суық су күні

Сіз жарқыраған қорғасынның елесісіз бе?

Сөздеріңіз мағынаға толы, бірақ мен сізді ести алмаймын

Жұмсақ желдер сөніп жатқанда…