The Funeral of All - Nox Aurea

Primeval supremacy of divine

Swept the cold forsaken universe

The masses drowns in oceans of blood

Empires falls, enclosing by ashes

Human life descends into nothing

And there was silence…

I listen to the beautiful sound

Of a crying God in hopeless despair

As tears of doom raining from the sky

The time has come for all to die

I gaze at the gloomy world

In dismal shape of night

The culture of man lies bleak

In a frozen and desolate wasteland

Empty streets, fading screams

Abandoned and forever vanished

I realize, everything is gone

The funeral of all

The grand precipitation of truth

Purifies the filth of Cosmos everlastingly

Weak life, the light of a lone second

Amid the liberation of eternities

Wherever I walk the world lies in ruins

And human blood stains the ground

What I see is a dying world of misery

My vision of bliss is now absolute

At last, I can rest in peace…

This, the worlds last chapter

Everything feels so complete

Only me and soundless death remains

Surrounded by silent bareness

As I leave this aeon of sorrow behind

I enjoy my very last breath

And with a smile I walk…

Тәңірдің алғашқы үстемдігі

Суып кеткен салқын ғаламды

Көпшілік қан мұхиттарына батады

Империялар құлап, күлмен қоршалған

Адам өмірі ештеңеге дейін төмендейді

Және тыныштық орнады ...

Мен әдемі дыбысты тыңдаймын

Үмітсіз үмітсіздікте жылап жатқан Құдайдың

Аспаннан жаңбырдың көз жасындай

Барлығы өлуге уақыт келді

Мен мұңды әлемге қараймын

Түннің көңілсіз күйінде

Адамның  мәдениетінің                               мәдениет                                                                           мәдениеті |

  Мұз                                     

Бос көшелер, сөнген айқайлар

Тастанды және мәңгі жоғалды

Мен түсінемін, бәрі кетті

Барлығының жерлеуі

Ақиқаттың үлкен жауын-шашыны

Ғарыштың ластығын мәңгілікке тазартады

Әлсіз өмір, жалғыз секундтың нұры

Мәңгіліктердің азаттығы аясында

Қайда жүрсем де дүние қиранды

Ал адамның қаны жерге дақ түсіреді

Менің көргенім - қайғы-қасіреттің өліп жатқан әлемі

Менің бақытым қазір абсолютті

Ақырында, мен тыныштықта демаламын…

Бұл дүниелердің соңғы тарауы

Бәрі де өте жақсы сезінеді

Мен және үнсіз өлім қалды

Үнсіз жалаңаштықпен қоршалған

Мен осы мұң  дәуірін  артта  қалдырып                     

Мен өте соңғы демім ұнайды

Мен күлімсіреп жүремін ...