Исток девяти миров - Woodscream

Внимайте мне все священные роды,

Великие с малыми Хеймдалля дети!

Один, ты хочешь, чтоб я рассказала

О прошлом всех сущих, о древнем, что помню…

Помню девять миров, и девять корней,

И древо предела, еще не проросшее.

В начале времен, когда жил Имир,

Не было в мире ни песка, ни моря,

Земли еще не было и небосвода,

Бездна зияла, трава не росла…

Умолк полный ярости голос твой,

Могучий Эливагар,

Наброшена цепь на тебя рукой

Невидимого врага,

Потоки твоих непокорных вод

Прервали извечный бег,

Бесплодной равниной простерся лед

На месте великих рек.

Одет север бездны в кольчугу зим,

Но Грим укротит буран,

Положит начало векам благим,

Исток девяти мирам.

В краю лютой стужи и белизны,

В пределе седых снегов

Жестокие ётуны рождены,

Но близится час богов…

И Мидгард восстанет среди дождей,

И будет прекрасен он,

И слава отважных его детей

Не сгинет во тьме времен,

И Альвхейм огнем золотых палат

Украсит небес простор,

И молоты карликов застучат

В глубоких пещерах гор,

И ясень, омытый росою Урд,

Укроет листвой миры,

На троны двенадцать владык взойдут…

Но север до той поры

Забылся во льдах одиноким сном,

Столетьям неведом счет,

И только метель знает песнь о том,

Что было и что грядет.

Барлық қасиетті отбасылар мені тыңдаңдар,

Хеймдаллдың үлкен және кішкентай балалары!

Біреуін айтқым келеді

Барлық тіршіліктің өткені туралы, есімде қалған көне туралы...

Есімде тоғыз дүние, тоғыз тамыр,

Ал шек ағашы, әлі көктеп шықпаған.

Заманның басында, Ймир өмір сүрген кезде,

Дүниеде құм да, теңіз де болған жоқ,

Жер әлі болған жоқ және аспан,

Шыңырау жарылып, шөп шықпады...

Қаһарлы дауысың үнсіз,

Құдіретті Эливагар,

Сізге қолмен шынжыр лақтырылды

көрінбейтін жау,

Сіздің бағынбайтын суларыңыздың ағындары

Мәңгілік жүгіруді бұзыңыз

Тақыр жазық мұзды созды

Үлкен өзендердің орнында.

Шыңыраудың солтүстігі қыстың шынжырлы поштасына киінген,

Бірақ Грим дауылды жеңеді,

Жақсы жастардың негізін қалады,

Тоғыз дүниенің шығу тегі.

Қатты суық пен ақтық елде,

Сұр қардың шегінде

Зор Жотундар туады

Бірақ құдайлардың сағаты келеді...

Мидгард жаңбыр арасында көтеріледі,

Және ол әдемі болады

Ал оның ержүрек балаларының даңқы

Уақыттың қараңғылығында құрдымға кетпейді,

Ал Альфхайм алтын камералардың отында

Аспан кеңістігін безендіріңіз,

Ал ергежейлілердің балғалары соғылады

Таулардың терең үңгірлерінде,

Үрдінің шықымен жуылған күл,

Дүниені жапырақпен жауып,

Он екі мырза таққа отырады...

Бірақ сол уақытқа дейін солтүстік

Жалғыз арманда мұзда адасып,

Ғасырлар есеп білмейді,

Бұл туралы әнді боран ғана біледі

Не болды және не күтіп тұр.