Bellini: Norma / Act 2 - Dormono entrambi - Joan Sutherland, Yvonne Minton, London Symphony Orchestra

Dormono entrambi,

Non vedran la mano

Che li percuote.

Non pentirti, o core;

Viver non ponno.

Qui supplizio,

E in Roma obbrobrio avrian,

Peggior supplizio assai;

Schiavi d’una matrigna.

Ah!

No!

Giammai!

Sorge risoluta

Muoiano, sì.

Non posso avvicinarmi.

Un gel mi prende

E in fronte mi si solleva il crin.

I figli uccido!

Teneri figli.

Essi, pur dianzi delizia mia,

Essi nel cui sorriso

Il perdono del ciel mirar credei

Ed io li svenerò?

Di che son rei?

risoluta

Di Pollione son figli

Ecco il delitto.

Essi per me son morti!

Muoian per lui.

E non sia pena che la sua somigli.

Feriam.

S’incammina verso il letto;

alza il pugnale;

dà un grido inorridita;

al grido i fanciulli si svegliano.

Ah!

No!

Son miei figli!

Li abbraccia piangendo amaramente.

Olà!

Clotilde!

Екеуі ұйықтап жатыр,

Олар қолды көрмейді

Бұл оларға тиеді.

Тәубе етпе, өзегі;

Вивер істемейді.

Мұнда азаптау,

Ал Римде авриялық масқара,

Одан да жаман азаптау;

Өгей шешенің құлдары.

Ах!

Жоқ!

Ешқашан!

Ол батыл көтеріледі

Олар өледі, иә.

Мен жақындай алмаймын.

Мені гель алып кетеді

Ал маңдайымда шашым өрілген.

Мен балаларды өлтіремін!

Нәзік балалар.

Олар мені қуантқанымен,

Олар кімнің күлкісінде

Аспанның кешіріміне сендім

Ал мен оларды ренжітемін бе?

Мен не кінәлімін?

батыл

Олар Поллионның балалары

Міне қылмыс.

Олар мен үшін өлді!

Мен ол үшін өлемін.

Және оның ұқсастығы ауыртпасын.

Фериам.

Ол төсекке қарай жүреді;

қанжар көтеру;

қорқынышты айқай береді;

айғайлағанда балалар оянады.

Ах!

Жоқ!

Олар менің балаларым!

Ол оларды құшақтап жылап жібереді.

Хола!

Клотильд!