Лорелея - V стихий

Робкий пульс услышит лишь луна.

Свет неярок, помощь ей нужна.

Я по звездам плыву,

Весел плеск наяву.

Небо — мой океан,

Я верна лишь ему.

Когда погаснут звезды все,

То осветит мой взгляд

Твою дорогу!

Не прощайся со мной,

Я уйду за луной,

И в прекрасном краю останусь.

Я дыханье дарю на волне кораблю,

Моё сердце спасет твой парус.

Тихо, едва дыша, приближаюсь.

Пальцами палуб мокрых касаясь.

Вижу тебя, крылом укрываю,

Слишком люблю —

Заклинаю!

Тонешь в оковах волн, сердце бьется.

Стонут ветра, сирен песня льётся.

Свет волшебства тебя вдруг коснется —

Моей любви маяк

Қорқақ пульсты ай ғана естиді.

Жарық күңгірт, оған көмек керек.

Мен жұлдыздарда жүземін

Шындықтағы көңілді шашырау.

Аспан менің мұхитым

Мен оған ғана адалмын.

Барлық жұлдыздар сөнгенде

Бұл менің көзімді нұрландырады

Сіздің жолыңыз!

Менімен қоштаспа

Мен айға барамын

Ал мен әдемі жерде қаламын.

Кемеге толқынмен дем беремін,

Жүрегім сенің желкеніңді сақтайды.

Тыныш, әрең дем алып, жақындап келемін.

Ылғал палубаларды саусақтармен ұстау.

Мен сені көремін, мен сені қанат жабамын,

Мен тым жақсы көремін -

Мен елестетемін!

Толқынның бұғауында батып кетесің, жүрегің соғады.

Желдер ыңылдап, сиреналардың әні құйылады.

Сиқырдың жарығы сізге кенеттен тиеді -

Махаббатымның шамшырағы