Осенняя - Алевтина

Осень чёрная исповедала,

Кроет тучами отблески дня.

Не ходил бы ты в путь неизведанный,

Не оставлял бы ты, милый, меня.

Осень чёрная напророчила,

Вырвав жаркого сердца кусок.

Где ты, милый мой,

Жду днём и ночью я —

Только время и слёзы в песок.

Сети осени, силы бушующей,

Скину в пропасть, а после вздохну.

Снова слышу твой голос чарующий

И к тебе я, как прежде, прильну.

Қара күз мойындады

Күннің шағылыстарын бұлтпен жабады.

Белгісіз жолға түспейсің бе,

Сен мені тастамас едің, жаным.

Қара күзді болжады

Ыстық жүректің бір бөлігін суырып алып.

Қайдасың, қымбаттым

Мен күндіз-түні күтемін -

Құмдағы уақыт пен көз жасы ғана.

Күздің желілері, құтырған қуат,

Мен өзімді тұңғиыққа тастаймын, содан кейін дем аламын.

Мен сенің сиқырлы дауысыңды тағы естимін

Ал мен саған бұрынғыдай жабысамын.