Магаданские снегурочки - Вадим Мулерман

По звонкому серебряному городу

Я с Дед-Морозом рядышком иду.

Он варежкой свою седую бороду

Поглаживает хитро на ходу

А в заснеженные улочки

Спешат с работы магаданские снегурочки

Домой торопятся девченочки бегом,

Ударяя в землю русским сапожком.

На сотни верст кругом лишь сопки белые

Суровые студеные места,

А мы живем, свое мы дело делаем

И дорог Магадан нам не с проста.

Стараешься бы каждый день был радостным

Здесь царствует повсюду молодежь

И не беда, что местным нашим транспортом

В аэропорт не сразу попадешь.

Пусть кружатся снежинки-северяночки

Пускай дома стоят как терема

Наверно при морозе магаданочке

Меня навеки снежная зима.

Сыңғырлаған күміс қала арқылы

Мен Аяз атамен қатар келе жатырмын.

Ол сұр сақалын басады

Жолда қулықпен соққылар

Ал қарлы көшелерде

Магадандық қар қыздар жұмыстан асығады

Қыздар үйге жүгіруге асығады,

Орыстың етігімен жерге соғу.

Жүздеген мильге тек ақ төбелер ғана айналады

Қатты суық жерлер

Ал біз өмір сүреміз, өз жұмысымызды істейміз

Ал Магадан бізге оңай емес.

Күн сайын бақытты болуға тырысу

Мұнда жастар барлық жерде билік етеді

Ал біздің жергілікті көлік маңызды емес

Сіз әуежайға бірден жете алмайсыз.

Солтүстіктің қар бүршіктері айналсын

Үйлер мұнарадай тұрсын

Мүмкін аязда Магаданочка

Мен мәңгі қарлы қыс.