Отходос - Зануда

Годы летели мимо, люди менялись быстро,

Деньги и слава сердца покрывали пылью.

Души проходили не оставляя лица,

А глаза наши, заливало инеем.

Я сидел на этом стуле на студии,

Не замечая, как дохнет рэп революция.

И как уносятся в какую-то иллюзию люди,

И как уходят из-под ног наших улицы.

Принципы умерли, остались только амбиции,

Строки все озверели, стали будто убийцами.

Злоба в нас, будто мы волки с оскалом,

В бою за кости оленей, хип-хоп дикое племя.

Рвут друг друга на части, объявляя врагами,

На часок бы поменять их, просто, местами.

Пацаны пропадали, их заменяли подручные,

Шесты и шныри, фу, черти ебучие.

Готовый к бою за солнце, я крутился на стуле,

А друзья предавали, пуская в спину мне пули.

Лучше б я оставался голодранцем с района,

Вечно в этих замутах, в диких вечно загонах.

Без б**дей лицемерных, псевдотрушная туса,

Вы для них все не люди, вы для них просто мусор!

Я уже повидал много денег и славы,

Но от этого, как-то, счастья больше не стало!

Ветер доброй силы принёс мне голоса,

И мне казалось, что они сильны по духу,

Но оглянувшись я посмотрел в их глаза,

И как-то внезначай увидел взгляд дешовой ш*юхи.

Я продолжая крутился на студии,

Замечая, что люди как мидии,

Их собирать и жрать можно пачками,

Но не стоит в говне душу пачкать мне.

Жевачкой тянуться месяцы медленно,

В жизни главное быть всегда подленным,

И перед смертью в лицо харкнуть копием.

Ведь они просто юниты города,

Нас окружают колючкой заборами.

А нам напиться, пожрать и насрать бы где.

И даже если я останусь один совсем,

на старом стуле раз***аной студии.

Найду себе я дворнягу на улице,

И подарю дружбу ей и всего себя,

Верность этой собаки не купишь ты,

Ну, а люди что?

Люди это грязь земли!

Жылдар зымырап өтті, адамдар тез өзгерді,

Ақша мен даңқ жүректі шаң басқан.

Жүздер қалдырмай өтті,

Ал көзіміз аязға толып кетті.

Мен студияда осы орындықта отырдым,

Рэп революциясының қалай өлетінін байқамай.

Адамдардың қандай да бір иллюзияға ұшырауы,

Ал көшелер аяқ астынан қалай жоғалады.

Принциптер өлді, тек амбиция қалады

Жолдардың бәрі қатыгез болды, олар қанішерге айналды.

Ішімізде ыза, қасқырдай күліп,

Бұғы сүйектері үшін шайқаста хип-хоп - жабайы тайпа.

Олар бір-бірін жыртып, жау деп жариялайды,

Бір сағат бойы мен оларды жай ғана, кейбір жерлерде ауыстыратынмын.

Жігіттер жоғалып кетті, олардың орнына жас жігіттер келді,

Поляктар мен тұзақтар, фу, шайтандар.

Күн үшін күресуге дайынмын, мен орындыққа айналдым,

Ал достарым менің арқама оқ атып, опасыздық жасады.

Ауданнан қайыршы болып қалсам жақсы болар еді.

Мәңгілік осы лайлы жерлерде, мәңгілік жабайы қаламдарда.

Екіжүзді б ** дейсіз, псевдо-шындық партиясыз,

Сіз олар үшін адам емессіз, олар үшін қоқыссыз!

Мен көп ақша мен атақты көрдім,

Бірақ, әйтеуір, бұдан артық бақыт болмады!

Жақсы күштің желі маған дауыстар әкелді,

Маған олар рухы күшті болып көрінді,

Бірақ артыма қарап, мен олардың көздеріне қарадым,

Әйтеуір, кездейсоқ арзан жезөкшенің түрін көрдім.

Мен студияда айналуды жалғастырдым,

Адамдар мидия сияқты екенін байқап,

Сіз оларды топтап жинап, жеуге болады,

Бірақ менің жанымды бокпен ластауға тұрарлық емес.

Сағыз айларға баяу созылады,

Өмірде ең бастысы әрқашан шынайы болу,

Ал өлер алдында бетке найза түкір.

Өйткені, олар тек қаланың бірлігі,

Бізді тікенді дуалдар қоршап тұр.

Ал біз ішіп-жеп, бір жерде былғайтынбыз.

Жалғыз қалсам да,

*** студиясының ескі орындығында.

Көшеде өзімді байғұс табамын,

Мен оған достық пен өзімді сыйлаймын,

Бұл иттің адалдығын сатып ала алмайсың

Ал, адамдар ше?

Адамдар жердің ластығы!