Vagrant Story - Words Of Farewell

Waking up on a moonlight meadow at night

A gentle breeze blowing like autumns first breath

Stumbling through the murk I explore the shades

Leaving all the past anxieties far behind

The celestial stars are shifting

As the grass starts to sway in the wind

Branches silently groaning around me

I’m standing in misery and woe

The rising haze

Takes away my bitter cloak of mourning

And so my will to live had died

Becoming a lone wayfarer, never to return

A fate condemned into the dark

Amongst the shadows I wander

Where only candles light my way

Throughout these endless fields of forsaken souls

Watch the lonely candle’s flame burning out

Still even in deepest despair there’s a spark of hope

I’m all alone seeing my veneration subside

Where solemn faces are edged upon hallowed soil

The rising haze

Takes away my bitter cloak of mourning

And so I became one with the wind

A wanderer seeking solace in the faraway

I hear the spirits dance around my memories in black

Laughing at my despair and tears

Carried away by the stormy gale

To fall like rain on distant shores

The rising haze

Takes away my bitter cloak of mourning

And so I am telling you this vagrant story

Of a restless soul unbound and free

Түнде ай шалғынында  ояну 

Күздің алғашқы тынысындай жұмсақ жел

Күңгірттен сүрініп, көлеңкелерді зерттеймін

Бұрынғы барлық уайымдарды артта қалдыру

Аспандағы жұлдыздар ауысып жатыр

Шөп желде тербеле бастағанда

Менің айналамда бұтақтар үнсіз ыңылдап жатыр

Мен қайғы мен қасірет ішінде тұрмын

Көтеріп бара жатқан тұман

Менің ащы мұңымды алып тастайды

Осылайша менің өмір сүруге деген құлшынысым өлді

Ешқашан оралмайтын жалғыз жолаушыға айналу

Қараңғыда сотталған тағдыр

Көлеңкелер арасында мен кезбеп жүрмін

Менің жолымды тек шамдар жарықтандыратын жерде

Тастап кеткен жандардың осы шексіз өрістерінде

Жалғыз шамның жалынын жанып жатқанын қараңыз

Ең терең үмітсіздікте де үміт ұшқыны бар

Мен өзімнің құрметімнің азайғанын жалғыз көріп отырмын

Салтанатты жүздер киелі топырақта қырлы жерде

Көтеріп бара жатқан тұман

Менің ащы мұңымды алып тастайды

Осылайша мен желмен бір болдым

Алыстан жұбаныш іздеген кезбе

Мен рухтардың менің естеліктерімнің айналасында билеп жатқанын естимін

Үмітсіздігіме күліп, көз жасыма

Дауылды дауыл алып кетті

Алыс жағаларда жаңбырдай жауу

Көтеріп бара жатқан тұман

Менің ащы мұңымды алып тастайды

Сондықтан мен сізге бұл вагонант тарихын айтып отырмын

Тынышсыз жанның байланысты және еркін