When the Guns Fell Silent - Warbringer

«O, my brave companions

When your souls flock silently away

And the eyeless dead shame that the wild beast of battle on the ridge

Death will stand grieving in that field of war

Since your unvanquished hardihood is spent

And through some mooned Valhalla there shall pass

Batallions and batallions, scarred from hell

The unreturning army that was youth

The legions who have suffered

And are dust»

March through the mud and the rain

The soldiers disappearing into the gray

Hopeless, they look to the sky

For years they have bled on the line

I saw them advancing

Into the smoke and the fire

They were cut down

I saw, as the brave men…

Died, by their thousands, forgotten

Their names carved upon a white cross

The rows stretch into the horizon

And no words can speak of the loss

I saw warriors broken

Upon the anvil of Verdum

Unreturning, the legions

Who suffered and are dust

Our tattered banners fly in the wind

Over the top, we charge again

The war will be won, and God’s on our side

But my brave companions, why must you all die

Oh why?

WE ARE THE GUNS!

Saw you our work, the flashes of light

WE ARE THE ONES!

Filling the graves, the ghosts on the firing line

NOW IT IS DONE!

Our voice will be heard in the ages to come

Husbands or lovers, fathers or sons

We break them

Yes, We Are the Guns!

And when the guns fell silent, at last

There’s nothing that remains of the past

The world that I knew is dead and gone

My soul is left in ruins

And I cannot see the dawn

«О, менің  батыл серіктерім

Жандарың үнсіз ағылғанда

Көзсіз өлі ұят - қырдағы жабайы аң

Өлім сол соғыс алаңында мұңда қалады

Өйткені сіздің жеңіліссіз төзімділігіңіз  сарпталды

Ал кейбір айлы Валхалла арқылы өтеді

Батальондар мен батальондар, тозақтан жараланған

Қайтып келмейтін әскер жастық еді

Зардап шеккен легиондар

Және шаң»

Жаңбыр мен лайдан өту

Сарбаздар сұр түсте жоғалып кетті

Үмітсіз олар аспанға қарайды

Жылдар бойы олар желіде қан кетті

Мен олардың алға жылжып бара жатқанын көрдім

Түтін мен отқа

Олар кесілді

Мен батыл адамдар сияқты көрдім ...

Мыңдаған адам өлді, ұмытылды

Олардың есімдері ақ крестке қашалған

Қатарлар көкжиекке созылады

Жоғалту туралы еш сөз айта алмайды

Мен жауынгерлердің сынғанын көрдім

Вердум төбесінде

Қайтпайды, легиондар

Кім азап шекті және шаң болды

Біздің жыртылған баннерлер желмен                       жыртылған  баннерлер                                                                                                                               |

Жоғарыда қайтадан зарядтаймыз

Соғыс жеңіске жетеді, ал Құдай біздің жағымызда

Бірақ менің  батыл серіктерім, неге бәрің өлулерің керек?

Неге?

БІЗ Мылтықпыз!

Сіз біздің жұмысымызды, жарықтың жарқырауын көрдіңіз

БІЗ БІЗБІЗ!

Бейіттерді толтыру, атыс шебіндегі елестер

ЕНДІ ОРЫНДАЛДЫ!

Біздің дауысымыз келсе, біздің дауысымыз естіледі

Күйеулер немесе ғашықтар, әкелер немесе ұлдар

Біз оларды сындырамыз

Иә, Біз Мылтықпыз!

Ақырында, мылтық үнсіз қалғанда

Өткеннің қалдықтары жоқ

Мен білетін дүние өлді және жоғалды

Менің жан   қиран                                                                                   

Мен таңды көре алмаймын