Слепой художник - Витас

Он так фатально одинок,

Как парус в море.

Быть от рождения слепым

Какое горе.

Из дома он не выходил — упасть боялся.

И все равно он на судьбу не обижался.

Была отдушина в его существованье.

Как странно, но себя нашел он в рисованье.

Он натюрморты рисовал и пейзажи,

Своей работы никогда не видел даже.

припев.

Слепой художник, не зная цвета

Зимой холодной рисует лето.

Слепой художник, не видит красок,

Но все картины его как сказки.

В его полотнах крик души наружу рвался.

И каждый видел в них свое и удивлялся:

как можно счастье рисовать, любви не зная,

И ад кромешный разместить напротив рая.

припев.

Слепой художник, не зная цвета

Зимой холодной рисует лето.

Слепой художник, не видит красок,

Но все картины его как сказки.

Ол сондай жалғыз

Теңіздегі желкен сияқты.

Туғаннан соқыр болыңыз

Қандай қайғы.

Ол үйден шықпады - құлап қалудан қорықты.

Сонда да ол тағдырға ренжіген жоқ.

Оның өмірінде бір саңылау болды.

Қандай қызық, бірақ ол сурет салуда өзін тапты.

Ол натюрморттар мен пейзаждарды салған,

Мен өз жұмысымды ешқашан көрген емеспін.

хор.

Түстерді білмейтін соқыр суретші

Суық қыста жаз тартады.

Соқыр суретші, түстерді көрмейді,

Бірақ оның барлық картиналары ертегі сияқты.

Оның полотноларында жанның зары үзілді.

Әркім олардан өзін көріп, таң қалды:

Махаббатты білмей бақытты қалай тартасың,

Ал тозақ жәннаттың алдына қойылады.

хор.

Түстерді білмейтін соқыр суретші

Суық қыста жаз тартады.

Соқыр суретші, түстерді көрмейді,

Бірақ оның барлық картиналары ертегі сияқты.