Der Schrei der Leere - Vinterriket

Spektrale Illusionen diffuser Mystik verzaubern die Nacht und begleiten

Das fallende Laub- Leise und sanft in des Mondes fahlem Schein

Wilde Flammen schreien nächtliche Hymnen an die kalte Dunkelheit…

Sie ist stumm und mächtig.

Das helle Leuchten zog sich längst aus den

Sagenumwobenen Tälern zurück.

Horcht der Ruhe des Kosmos!

Bald

Bricht die weiße, schonungslose Unendlichkeit ein letztes Mal herein-

Sterne verlöschen und der zutiefst gefrorene Schleier rüttelt an der

Festung der Zeit.

Als das Feuer just verstummt schleichen Winde

Fremden Dunkels durch das Angesicht der verdorrten Tränen.

Endlose

Spuren des Verlorenen führen in die Tiefe der Ewigkeit.

Relikte

Verwelkter Träume erblassen und in der Schwärze schlafen die stillen

Bäume.

Die Wogen der bodenlosen Erinnerung neigen sich dem Tode

Hin.

Horizonte zerreißen und das Antlitz des Feuers erbebt- Die Ruhe

Erzittert, die Nacht streckt ihre Flügel empor!

Диффузиялық мистицизмнің спектрлік иллюзиялары түнді сиқырлайды және сүйемелдейді

Құлаған жапырақтар - Айдың ақшыл жарқылында тыныш және жұмсақ

Жабайы жалындар түнгі гимндерді салқын қараңғылыққа шақырады ...

Ол мылқау және күшті.

Жарқын жарқырау баяғыда-ақ жойылды

Аңызға айналған аңғарлар.

Ғарыштың тыныштығын тыңдаңыз!

Жақында

Ақ, тынымсыз шексіздік соңғы рет үзіледі -

Жұлдыздар сөніп, қатты мұздаған перде дірілдейді

уақыт қорғаны.

Өрт сөнген сайын жел соғады

Кеуіп қалған көз жасы арқылы бейтаныс қараңғылық.

шексіз

Жоғалғанның іздері мәңгілік тереңдікке жетелейді.

жәдігерлер

Солған армандар бозарып, қараңғыда үнсіздер ұйықтайды

ағаштар.

Түбі жоқ жадының толқындары өліп жатыр

Ана жерде.

Көкжиектер жыртылып, от беті дірілдейді – тыныштық

Дірілдеп, түн қанатын кеңге жайды!