Apelo - Toquinho, Maria Bethânia

Ah, meu amor não vás embora

Vê a vida como chora, vê que triste esta canção

Não, eu te peço, não te ausentes

Pois a dor que agora sentes, só se esquece no perdão

Ah, minha amada me perdoa

Pois embora ainda te doa a tristeza que causei

Eu te suplico não destruas tantas coisas que são tuas

Por um mal que eu já paguei

Ah, minha amada, se soubesses

Da tristeza que há nas preces

Que a chorar te faço eu Se tu soubesses num momento todo arrependimento

Como tudo entristeceu

Se tu soubesses como é triste

Perceber que tu partiste

Sem sequer dizer adeus

Ah, meu amor tu voltarias

E de novo cairias

A chorar nos braços meus

(falado por Vinícius de Moraes)

De repente do riso fez-se o pranto,

silencioso e branco como a bruma

E das bocas unidas fez-se a espuma

E das mãos espalmadas fez-se o espanto.

De repente da calma fez-se o vento,

Que dos olhos desfez a última chama,

E da paixão fez-se o pressentimento,

E do momento imóvel fez-se o drama.

De repente não mais que de repente,

Fez-se de triste o que se fez amante

E de sozinho que se fez contente.

Fez-se do amigo próximo, o distante,

Fez-se da vida uma aventura errante,

De repente não mais que de repente.

(novamente no ritmo da música)

Ah, meu amor tu voltarias

E de novo cairias

A chorar nos braços meus.

Ah, meu amor tu voltarias

E de novo cairias

A chorar nos braços meus.

О, менің махаббатым кетпеші

Өмірді жылап тұрғанын көр, бұл әннің қандай мұңды екенін көр

Жоқ, өтінемін, жоқ болма

Себебі сіз қазір өзіңізді сезінесіз, сіз кешірім сұрайсыз

Әй, сүйіктім мені кешірші

Өйткені бұл әлі де сені ренжітсе де, мен тудырған қайғы

Өтінемін, өзіңдікі көп нәрсені құртпа

Мен төлеген жамандық үшін

Әй, сүйіктім, бір білсең

Дұғалардағы қайғыдан

Мен сені жылатамын, егер сен бір сәтте өкінетініңді білсең

бәрі қалай қайғырды

Егер сіз оның қаншалықты қайғылы екенін білсеңіз

Кеткеніңді түсін

тіпті қоштаспастан

Әй, махаббатым, қайтер едің

Тағы да құлап қалар едің

Құшағымда жылап

(Винисиус де Мораес айтқан)

Кенет күлкіден жылау естілді,

үнсіз және тұмандай ақ

Ал біріктірілген ауыздардан көбік жасалды

Ал шашылған қолдардан таң қалды.

Кенет тыныштықтан жел соқты,

Бұл көзден соңғы жалынды сөндірді,

Ал құштарлық тан көңілді келді,

Сол сәттен бастап драма жасалды.

Кенеттен емес, кенеттен,

Ғашыққа айналған нәрсе қайғылы болды

Жалғыз бұл өзін бақытты етті.

Ол жақын дос, алыс дос болды,

Өмір кезбе шытырманға айналды,

Кенеттен, кенеттен артық емес.

(қайтадан музыка ырғағымен)

Әй, махаббатым, қайтер едің

Тағы да құлап қалар едің

Құшағымда жылап.

Әй, махаббатым, қайтер едің

Тағы да құлап қалар едің

Құшағымда жылап.