В путь-дорогу - Академический Ансамбль песни и пляски Российской Армии имени А.В. Александрова

Ничего нет на свете прекрасней дороги!

Не жалей ни о чем, что легло позади.

Разве жизнь хороша без ветров и тревоги?

Разве песне крылатой не тесно в груди?

За лиловый клочок паровозного дыма,

За гудок парохода на хвойной реке,

За разливы лугов, проносившихся мимо,

Я тебе благодарен и светлой тоске.

О, дорога, дорога!

Я знаю заране,

Что, как только потянет теплом по весне,

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

От качанья, от визга, от пляски вагона

Поднимается песенный ветер - и вот

Все летит с озаренного месяцем склона

На косматый, развернутый, в тучах, восход.

За разломом степей открываются горы,

В золотую пшеницу врезается путь,

Отлетают платформы, и с грохотом скорый

Разбивает пространство о дымную грудь.

О, дорога, дорога!

Я знаю заране,

Что, как только потянет теплом по весне,

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Вьются горы и реки в привычном узоре,

Но по-новому дышат под небом густым

И кубанские степи, и Черное море,

И высокий Кавказ, и обрывистый Крым.

О, дорога, дорога!

Я знаю заране,

Что, как только потянет теплом по весне,

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Әлемде одан әдемі ештеңе жоқ!

Артында қалған ештеңеге өкінбе.

Желсіз, уайымсыз өмір жақсы ма?

Қанатты ән кеудеге қағады емес пе?

Локомотив түтінінің сирень сынығы үшін,

Қылқан жапырақты өзендегі пароходтың ысқырығы үшін,

Шалғындардың тасқыны өтіп бара жатыр,

Мен саған ризамын, жарқын сағынышым.

О, қымбаттым, қымбаттым!

Мен алдын ала білемін

Бұл көктемде жылынған бойда,

Мен күн үшін, кезбе жел үшін бәрін беремін,

Туған жерді аралау бақыты үшін!

Мен күн үшін, кезбе жел үшін бәрін беремін,

Туған жерді аралау бақыты үшін!

Тербелуден, айқайлаудан, вагонның биінен

Ән жел көтеріледі - және қазір

Аймен жарықтандырылған беткейден бәрі ұшады

Шалғайда, ашылмаған, бұлттарда, күн шыққанда.

Таулар ашылады даланың жарығынан,

Жол алтын бидайды кеседі,

Платформалар ұшып, жедел жәрдем көлігі дірілдеп

Түтін кеудеге кеңістікті бұзады.

О, қымбаттым, қымбаттым!

Мен алдын ала білемін

Бұл көктемде жылынған бойда,

Мен күн үшін, кезбе жел үшін бәрін беремін,

Туған жерді аралау бақыты үшін!

Мен күн үшін, кезбе жел үшін бәрін беремін,

Туған жерді аралау бақыты үшін!

Таулар мен өзендер таныс үлгіде соғады,

Бірақ олар қалың аспан астында жаңаша тыныс алады

Кубань даласы мен Қара теңіз,

Ал биік Кавказ және тік Қырым.

О, қымбаттым, қымбаттым!

Мен алдын ала білемін

Бұл көктемде жылынған бойда,

Мен күн үшін, кезбе жел үшін бәрін беремін,

Туған жерді аралау бақыты үшін!

Мен күн үшін, кезбе жел үшін бәрін беремін,

Туған жерді аралау бақыты үшін!