The coming dark age - Undying

I try to imagine a time when things weren’t this way

But years have come and gone with the seasons

And for better or worse this is how it is

Is this the price we must pay?

Oh how we revere our mountains of concrete and steel

Across every nation a decaying metropolis burns

Our way of life bought and stolen with blood sweat and tears

And the machine keeps pressing on

Our assault on the earth has taken it’s toll

Now devastation lies behind our sorrow

The undying screams of tortured souls

Shall forever possess tomorrow

Within this darkened globe of mounting terror

On the eve of destruction where despair is life

The reigns of ignorance plummet us towards calamity

Unseen is the coming strife

As this world disappears we stand on the outside looking in

We’ve tried so hard to move the moon and touch the stars

And now we swim in tainted oceans of a better day

Across fields of yesterday the specters of the past

Loom ahead — taunting voices long devoid of breath

They watch us follow in their stead

Take a hopeless glance into the future do we stand a chance?

I awake from a dream to be hurled into this nightmare

And I long to return to sleep

Cause everyday I rise to a crimson sky

She sheds her gentle tears on me

But each drop cuts like a knife

And the bruises and scars will never subside

Each passing day our brutality grows stronger

Each passing day means the pain’s lasted longer

And I can feel the pain

And I can feel her pain

What will become of this world — devastation tomorrow?

Hold on for one more day

Мен жағдай бұлай болмаған кезді елестетуге тырысамын

Бірақ жылдар жыл мезгілімен бірге өтті

Жақсысы да, жаманы да солай

Бұл біз төлеуіміз керек пе?

Бетон және болат тауларымызды қалай қараймыз

Әр елде ыдырап бара жатқан мегаполис күйіп жатыр

Біздің өмір салтымыз қанмен және көз жасымен сатып алынды және ұрланды

Ал машина үздіксіз басып тұрады

Жерге жасаған шабуылымыз зардап шекті

Енді біздің қайғымыздың артында ойран жатыр

Азап шеккен жандардың өшпес айқайы

Ертеңгі күнді мәңгілікке иемденеді

Террордың қараңғыланған жер шарының ішінде

Үмітсіздік өмір болатын жойылу қарсаңында

Надандық                                                                                                                                                                                                                                                            апат                                  |

Келе жатқан жанжал көрінбейді

Бұл әлем жоғалып бара жатқанда, біз ішке қараймыз

Біз айды жылжытуға және жұлдыздарға қол тигізуге көп тырыстық

Енді                                                                    �                                                                                                                                                                                                                               |

Кеше өткен өрістер бойынша өткеннің көрермендері

Алда — ұзақ тыныссыз келекелеген дауыстар

Олар бізді өздерімізді бақылап отырады

Болашаққа үмітсіз көз жүгіртіңіз, бізде мүмкіндік бар ма?

Мен арманымнан ояндым, бұл қорқынышқа лақтырыңыз

Және мен ұйықтаймын

Себебі мен күн сайын қызыл аспанға көтерілемін

Ол маған көз жасын төгіп жатыр

Бірақ әрбір тамшы пышақ сияқты кесіледі

Ал көгерген жерлер мен тыртықтар ешқашан жазылмайды

Күн өткен сайын қатыгездігіміз күшейе түсуде

Әрбір өткен күн ауырсынудың ұзаққа созылғанын білдіреді

Мен  ауырсынуды сезінемін

Мен оның ауырғанын сеземін

Бұл дүниеден не болады - ертеңгі күнді жою?

Тағы бір күн күтіңіз