Trapped In Husk Of A White Crow - Twilight Ophera

So falleth the chalice of dawn

Thralls of flame hellborn

Vultures of myriad crowns

Claimed her as their own

Higher and higher she rose

Clouds of blessed to breach

Seventh heaven to reach

If faith could last one breeze

No blame did reach her opaque shade

Nefalim to machinate what pride and hate dare to unleash

Thou curious the spirit was still bereaved

For what lust mould as silver wings

Diadem cursed as hex ravening, nemesis to purge

…Fly away

Carnal shades caught winds, steel to cleave what dawn brings

Bezonian fire in her eyes, ascending towards empyrean skies

Wounded skies, libertine, on feathers this blood shall crust

Fear of lies to mesmerize, she soars with wings of rust

Сонымен таңның                                                                                       |

Тозақтан шыққан жалын

Сансыз  тәжді лашындар

Оны өздікі деп санады

Ол одан сайын жоғары көтерілді

Берекелі бұлттар

Жетінші аспан қажет

Егер сенім бір желге созылса

Оның мөлдір көлеңкесіне ешқандай кінә тиген жоқ

Нефалим менмендік пен жеккөрушіліктің нені ашуға  батыл                                                                                                                                                                           Нефалим                                                                         

Сен қызықсың, рух әлі жоқ болды

Күміс қанаттардай құмар қандай құмар

Диадем алты қырлы қарғыс, тазарту үшін жау ретінде қарғысқа ұшырады

…Ұшу

Тәндік реңктер желді ұстады, таңның не әкелетінін жаратын болат

Оның көзіндегі безондық от, эмпириялық аспанға қарай көтерілуде

Жаралы аспан, еркіндік, қауырсындар бұл қан қыртысында болады

Өтіріктен қорқады, ол тот қанаттарымен ұшады