Chaos and the Conquest - Twilight Ophera

The black triumph of fallen angels rise,

Waiting for the arrival of the darkest Queen

To be one once again… To return the world to chaos

She is the guardian of time, the ruler of your mind

Her crown is our fire and Her sword is thy sorrow

Centuries it last, battles between darkness and light

Thousands of angels fell by spears

And heaven watered by their tears

Then came silence and the Queen arrived

Frost covered the land and the interlude ends

Tide of Darkness begins by Her victory

And as autumnal night falls,

For their forgotten souls and their blood turns

To crystallized diamonds to the fields

Of forgotten battles,

Dead angels cry their useless sacrifices

In dark halls of pain and agony

And heaven slowly turns to black

And never again to dawn

In the tide of victorious Queen

The dark angel close my soul,

She’s the one, conqueror of time

Breathing the eternity in darkness,

Of endless circle of time

Dropped from the zenith like a fallen star

And like a winter breeze,

With early frost from darkness she descends

Moonlight rambled seconds on Her face,

Yet time wasn’t stopped

I enchanted by Her beauty

Over whispering forests and through the shadows,

Mist veils Her in the dusk

She carries me through the gates

And now, upon the lightning sky,

We gathered our souls to be as one

Like thousands of years passed

And like one after one

Kingdoms have risen and set,

In endless circle of time

Gathering of two guardians of time

And upon the lightning sky,

Whispers thou who stay in eternal darkness

Құлаған періштелердің қара жеңісі көтеріледі,

Ең қараңғы ханшайымның келуін күтуде

Тағы бір рет ... әлемді хаосқа қайтару үшін

Ол уақыттың  сақшысы    сенің                                                                                                     у                                                                                                                                   басушысы  билеушісі              уакыт  билеушісі  билеушісі

Оның тәжі – біздің отымыз, оның семсері – сенің қайғың

Қараңғылық пен жарық арасындағы шайқастар ғасырлар бойы жалғасады

Мыңдаған періштелер найзадан  құлады

Аспан олардың көз жасымен суарылды

Содан кейін тыныштық орнап, патшайым келді

Аяз жерді басып, интермедия аяқталды

Қараңғылық толқыны оның жеңісінен басталады

Күзгі түн түскенде,

Өйткені олардың ұмытылған жандары мен қандары айналады

Өрістерге кристалданған алмаздарға 

Ұмытылған шайқастардан,

Өлген періштелер өздерінің пайдасыз құрбандықтарын жылайды

Азап пен азаптың қараңғы залдарында

Ал аспан баяу қараға айналады

Таң атқанша енді ешқашан 

Жеңімпаз патшайымның толқынында

Қараңғы періште жанымды жауып,

Ол – уақытты жеңуші

Қараңғыда мәңгілікпен тыныстап,

Шексіз уақыт шеңбері

Құлаған жұлдыздай шыңнан құлады

Қысқы жел сияқты,

Қараңғылықтан ерте аязмен ол төмендейді

Ай нұры оның жүзіне бірнеше секунд жүгірді,

Дегенмен уақыт тоқтаған жоқ

Мен оның әдемілігіне  бағландым

Сыбырлаған ормандар мен көлеңкелер арқылы,

Тұман оны ымыртта жасырады

Ол мені қақпадан өткізеді

Ал енді, найзағай аспанда,

Біз өз жанымызды бір деп санадық

Мыңдаған жылдар өткендей

Және бірінен соң бірі сияқты

Патшалықтар көтеріліп, орнады,

Шексіз уақыт шеңберінде

Уақыттың екі қамқоршысының жиынтығы

Ал найзағай аспанда,

Мәңгілік қараңғылықта қалғандар, сыбырлайды