Пламя - Цитадель

Край ветров и вечных льдов

Порождает за мгновенье

Столько слов и вещих снов

Призрачных богов

И взгляд чужой, направив взор,

Доверяет воплощению

Я игрок, творец иллюзий

И бесконечный поток времени.

Но лишь норнам путь мой узреть суждено,

Я пламенный дух.

Я проклят давно.

Как цепи оков, темницы,

Дрогнет земля, быть великой войне,

Тьма воплотится, и хаос грядёт, рождённый в огне,

Я сокрушаю обитель богов,

Но сердце в прах обратится.

По лицу струится яд,

Всемогущий стал изгоем,

Не даёт забыть змея,

Как долго длится ночь.

Мне не уснуть, и в темноте

Призраки сынов со мною,

Сквозь мрак несу венец страданий,

Гасну в холодных морях вечности.

Но лишь норнам путь мой узреть суждено,

Я пламенный дух.

Я проклят давно.

Как цепи оков, темницы,

Дрогнет земля, быть великой войне,

Тьма воплотится, и хаос грядёт, рождённый в огне,

Я сокрушаю обитель богов,

Но сердце в прах обратится.

Желдер мен мәңгілік мұздар елі

Бір сәтте жасайды

Көптеген сөздер мен пайғамбарлық армандар

елес құдайлар

Ал бейтаныс адамның көзқарасы, оның көзқарасын бағыттап,

Инкарнацияға сенеді

Мен ойыншымын, иллюзионистпін

Және шексіз уақыт ағыны.

Бірақ менің жолымды тек Норндар көреді,

Мен отты рухпын.

Мен көптен бері қарғысқа ұшырадым.

Шынжырлар сияқты, зындандар,

Жер дірілдейді, үлкен соғыс болады,

Қараңғылық туып, отта туатын хаос келеді

Мен құдайлардың мекенін талқандаймын

Бірақ жүрек шаңға айналады.

Бетіңізден у ағып жатыр

Хақ Тағала шеттетілген адамға айналды

Жыланның ұмытуына жол бермейді

Түн қанша.

Мен ұйықтай алмаймын және қараңғыда

Ұлдарымның елесі қасымда,

Қараңғылық арқылы мен қасірет тәжін көтеремін,

Мен мәңгіліктің салқын теңіздерінде өлемін.

Бірақ менің жолымды тек Норндар көреді,

Мен отты рухпын.

Мен көптен бері қарғысқа ұшырадым.

Шынжырлар сияқты, зындандар,

Жер дірілдейді, үлкен соғыс болады,

Қараңғылық туып, отта туатын хаос келеді

Мен құдайлардың мекенін талқандаймын

Бірақ жүрек шаңға айналады.