Из глубины веков - Цитадель

Давным-давно, когда земля твоей была

И сердце не могло взрастить в душе побеги зла

В лесах мелодии ручьев, дождя и птиц лились

Никто тогда не знал еще о слове "берегись"

Когда явился он никто не верил и не знал

Что это существо внесет с собой такой развал

Он солнца белый, чистый свет в сознанье изменив

Внушив что черный ада цвет как ясный день красив

Из глубины веков раздался дикий, страшный стон

Он звал за собой.

Трубил в серебряный горн

И слыша его, теперь ты знаешь, кто ты есть

Но в поле ты один.

Врагов вокруг не счесть

Позор или честь?

Идет вперед хитрый демон историю жизни отняв

Закон под себя перестроив и им защиту создав

Ведет за собой рабов он, закованных в сталь и медь

И горе тому, кто не станет с колен на исчадие смотреть

Десяток сотен лет прошло как мир стал обречен

С тех пор когда наземный рай на небо был сменен

Три четверти ушли в огонь, с начала темных дней

Их красным солнцем нарекут, кто выживет в воде

Из глубины веков раздался дикий, страшный стон

Он звал за собой.

Трубил в серебряный горн

И слыша его, теперь ты знаешь, кто ты есть

Но в поле ты один.

Врагов вокруг не счесть

Позор или честь?

Баяғыда, сіздің жеріңіз болған кезде

Ал жүрек жанға зұлымдықтың өркендерін өсіре алмады

Орманда бұлақтардың, жаңбырдың және құстардың әуендері төгілді

Ол кезде «сақ болыңыз» деген сөзді ешкім білмеді.

Ол пайда болған кезде ешкім сенбеді және білмеді

Бұл жаратылыс өзімен бірге осындай күйреуді әкеледі

Ол – күннің ағы, өзгеру санасындағы таза нұр

Тозақтың қарасы әдемі ашық күннің түсі екенін шабыттандырады

Ғасырлар қойнауынан жабайы, қорқынышты ыңырсыған

Артынан шақырды.

Күміс мүйізді үрлеңіз

Ал енді оны естіп, кім екеніңді білесің

Бірақ сен далада жалғызсың.

Айналадағы жаулар есептелмейді

Ұят па, намыс па?

Айласыз жын өмірдің тарихын алып тастап алға шығады

Өздері үшін заңды қайта құру және оларға қорғаныс жасау

Ол болат пен мыстан шынжырланған құлдарды басқарады

Ал жындыға тізе бүгіп қарамайтын адамға қасірет!

Дүниенің құрдымға кеткеніне он жүз жыл болды

Содан бері жердегі аспан көкке өзгерді

Қараңғы күндер басталғаннан бері төрттен үш бөлігі отқа кетті

Олар суда аман қалатын қызыл күн деп аталады

Ғасырлар қойнауынан жабайы, қорқынышты ыңырсыған

Артынан шақырды.

Күміс мүйізді үрлеңіз

Ал енді оны естіп, кім екеніңді білесің

Бірақ сен далада жалғызсың.

Айналадағы жаулар есептелмейді

Ұят па, намыс па?