Я не умру - Тринадцатое созвездие

Да!

Прав, по несчастью, был Шекспир.

В том — что театр этот мир.

Вечный спектакль.

Древний шатёр.

Но только ошибся он в одном.

В серо-больном спектакле том.

Ты не актёр.

Я не актёр.

Мы просто зрители с «галёрки».

Нам не увидеть — чем живёт первый ряд.

Сдесь мало воздуха для легких.

Но близко люстры, что так ярко горят.

На сцене затянулася драма.

На сцене тот — кто прирождён быть шутом.

Легенда сцен, герой экрана.

Кто на виду и будет крайним потом.

Зал — горькая песнь людских судеб.

Не называй его «совдеп»,

Хоть и похож он на парник.

Сдесь всем управляет первый рад.

Где в канделябрах дни горят.

Этот спектакль только для них.

А зал то плачет, то хохочет,

То, затаив своё дыханье, молчит.

Выходит тот, кто очень хочет.

Уводят тех, кто очень громко кричит.

Передо мной сидит блаженный.

Он верит в то, что первым выйдет в антракт.

И для буфета хватит денег.

И он для нас успеет взять мармелад.

Мы Близко к потолку.

Верим одному

Третьему звонку.

Мы Как столбы, немы.

Наша роль смотреть

С высоты на смерть.

Смерть — это финал тягучих пьес.

Неважно — с кровью или без.

Важно одно — это для всех.

Нам выпало лишь считать до ста.

К счастью «галёрка» не пуста.

К счастью живет здесь ещё смех.

Мы будем преданны «галерке»

А это дальше!

Это ближе к концу!

А это выше…

Иә!

Өкінішке орай, Шекспир дұрыс айтты.

Өйткені, театр – бұл дүние.

Мәңгілік өнімділік.

Ежелгі шатыр.

Бірақ ол бір нәрседен қателесті.

Сұр ауру спектаклінде Т.

Сіз актер емессіз.

Мен актер емеспін.

Біз жай ғана «галереядан» келген көрерменміз.

Біз бірінші қатардың қалай өмір сүретінін көре алмаймыз.

Өкпеге ауа жетпейді.

Бірақ жанып тұрған шамдар жақын.

Сахнада драма басталды.

Сахнада әзілкеш болып туған.

Сахна аңызы, экран қаһарманы.

Кім көрінеді және кейінірек соңғысы болады.

Зал – адам тағдырларының ащы жыры.

Оны «совдеп» деме,

Тіпті жылыжайға ұқсайды.

Мұнда барлығын бірінші рад басқарады.

Күндер шамшырақта жанып тұрған жерде.

Бұл шоу тек соларға арналған.

Ал зал жылайды, содан кейін күледі,

Сосын демін басып үнсіз қалады.

Шынымен қалайтын адам болып шығады.

Қатты айғайлағандарды алып кетеді.

Берекелі менің алдымда отырады.

Ол үзілісте бірінші болып шығады деп сенеді.

Ал фуршетке ақша жеткілікті.

Ал ол бізге мармелад алып үлгереді.

Біз төбеге жақынбыз.

Біріне сенеміз

Үшінші қоңырау.

Біз бағана сияқтымыз, мылқаумыз.

Біздің міндетіміз - қарау

Биіктен өлімге дейін.

Өлім - ұзаққа созылған пьесалардың финалы.

Бұл маңызды емес - қанмен немесе қансыз.

Бір нәрсе маңызды - бұл барлығына арналған.

Бізге тек жүзге дейін санау керек болды.

Бақытымызға орай, «галерея» бос емес.

Бақытымызға орай, бұл жерде күлкі әлі де өмір сүреді.

Біз «галереяға» арналамыз

Ал бұл әрі қарай!

Соңына жақындады!

Ал бұл жоғарырақ...