Лень - Триада

Появись на свете, я с ростом за два метра,

Я бы стал атлетом, и успехов достиг бы в воспете.

А ка был талант везде бы ходить незаметным,

Я бы в разведку пошел, и мира узнал все секреты.

Если бы бизнесменом был батя, прикинь,

Стал миллиардером без примерным наверно, где цинь!

Манило бы водная гладь иль небесная синь.

Мог бы легко летать или плавать тогда, аминь!

Ка бы ум великий был в меня бы заключен,

Говорить о чем, стал бы ученым я или врачом.

Если бы не был мир наполнен бедствиями,

Жил бы естественно тогда только путешествиями.

Подарила ка бы природа мне голос,

Вмиг бы стал знаменит, богат, красив, холост.

А сейчас я так устал разговаривать с вами,

Дайте мне хотя бы час полежать на диване.

Припев:

И никто не виноват, что туман в голове,

Эта лень уже не под ногами окутала меня.

Каждый день только вниз и ни шагу наверх,

Как всегда без разбора пришла где вечер, где утро.

И не кто не виноват, что туман в голове,

Эта лень уже не под ногами, окутала меня.

Каждый день только вниз и ни шагу наверх,

Как всегда, без разбора пришла и уже тут.

Мало ли что надо делать, на сегодня все отложим,

Мало ли что накопилось, мало ли что не добил вчера.

Сколько не по силам было в голове бардак убрать,

Каждый день ведь у меня сутра дела.

Самый главный пункт, ставишь на паузу ум,

Чтобы случаем не подошли тяга и да дум.

Двери закрыты, телефон на блоки, ноги разуты,

Графики и маршруты сдвинуты — это и есть лень.

Твой будильник прозвенит переведешь вперед,

Чувства долга чистый холод — это чистый лед.

Сделай короче свой перерыв и что-то внутри,

Поднимет оглушительный дикий неистовый крик.

Необъяснимая связь тебя и дивана шкалит,

Уже не тот, кайф безделье краски теряет.

И снова тянет хоть что-то сделать, разорви связь дивана и тела,

Но если лень то рвется это неумело.

Припев:

И никто не виноват, что туман в голове,

Эта лень уже не под ногами окутала меня.

Каждый день только вниз и ни шагу наверх,

Как всегда без разбора пришла где вечер, где утро.

И не кто не виноват, что туман в голове,

Эта лень уже не под ногами, окутала меня.

Каждый день только вниз и ни шагу наверх,

Как всегда, без разбора пришла и уже тут.

Дүниеге көрін, менің бойым екі метр,

Мен спортшы болып, әншілікте жетістікке жететін едім.

Әр жерде байқалмай жүретін қандай талант болды,

Мен интеллектке барар едім, ал әлем барлық құпияларды үйренер еді.

Егер әкем кәсіпкер болса, санаңыз

Үлгісіз миллиардер болды цин қайда!

Су беті немесе көк аспан шақырар еді.

Оңай ұшуға немесе жүзуге болады, аумин!

Менің бойымда үлкен ақыл болса,

Не туралы айтсам, мен ғалым немесе дәрігер болар едім.

Дүние апатқа толы болмаса,

Әрине, мен ол кезде саяхаттау арқылы ғана өмір сүрер едім.

Табиғат маған дауыс берсе ғой,

Мен бірден атақты, бай, сымбатты, бойдақ болып кететін едім.

Енді мен сенімен сөйлесуден шаршадым,

Маған диванда жатуға кем дегенде бір сағат уақыт беріңіз.

Хор:

Бастағы тұманға ешкім кінәлі емес,

Бұл жалқаулық енді мені аяғымның астына орап алған жоқ.

Күн сайын тек төмендеп, бір қадам жоғары емес,

Әдеттегідей кеш қайда, таң қайдан келді.

Бастағы тұманға ешкім кінәлі емес,

Бұл жалқаулық енді менің аяғымның астында емес, мені орап алды.

Күн сайын тек төмендеп, бір қадам жоғары емес,

Әдеттегідей, кездейсоқ келді және қазірдің өзінде осында.

Сіз не істеу керектігін ешқашан білмейсіз, біз бәрін бүгінге қалдырамыз,

Сіз ненің жиналғанын ешқашан білмейсіз, кеше нені аяқтамағаныңызды ешқашан білмейсіз.

Менің басымдағы кірді тазартуға қанша күш жетпеді,

Күн сайын, ақыр соңында, мен таңертең жұмыс істеймін.

Ең бастысы, сіз ақылды тоқтатасыз,

Сондықтан құмарлықтар мен иә ойлар кездейсоқ пайда болмайды.

Есіктер жабық, телефон блоктарда, аяқтары шешілмеген,

Кестелер мен маршруттар ауыстырылады - бұл жалқаулық.

Сіздің оятарыңыз шырылдайды, алға жылжиды,

Таза суық – таза мұз.

Үзілісіңізді және ішіндегі нәрсені қысқартыңыз

Құлаққа толы жабайы айқай шығарады.

Сіз бен диван арасындағы түсініксіз байланыс жабайы болады,

Бұл енді бұрынғыдай емес, бос жүріс бояуын жоғалтады.

Тағы да ол кем дегенде бірдеңе істеу, диван мен дене арасындағы байланысты үзу үшін тартады,

Бірақ жалқаулық жыртылып кетсе, ол ебедейсіз.

Хор:

Бастағы тұманға ешкім кінәлі емес,

Бұл жалқаулық енді мені аяғымның астына орап алған жоқ.

Күн сайын тек төмендеп, бір қадам жоғары емес,

Әдеттегідей кеш қайда, таң қайдан келді.

Бастағы тұманға ешкім кінәлі емес,

Бұл жалқаулық енді менің аяғымның астында емес, мені орап алды.

Күн сайын тек төмендеп, бір қадам жоғары емес,

Әдеттегідей, кездейсоқ келді және қазірдің өзінде осында.